‎Roger Godchaux - L'oeuvre complet ENG / FR‎

‎, Editions Faton, 2021 Hardcover, 128 pages, ENG / FR edition, 280 x 240 x 20 mm, NEW / NOUVEAU, illustrations in colour / b/w. ISBN 9782878443042.‎

‎Sculpteur animalier des ann es 30, Roger Godchaux a cr un bestiaire au style naturaliste, en marge du mouvement surnomm "le retour au lisse" . En grand admirateur de Barye, il a renouvel cette sculpture animali re naturaliste en modelant des animaux aux attitudes quotidiennes et pacifiques. Artiste touche- -tout, les animaux et la sculpture occup rent toute sa vie. Cet ouvrage, crit quatre mains par son petit- fils Jean-Fran ois Dunand et la galerie Xavier Eeckhout, retrace la vie de ce sculpteur de g nie, et la diversit de son travail : sa statuaire, mais aussi son oeuvre graphique, et son extraordinaire bestiaire. Roger Godchaux fait sans conteste partie des plus importants sculpteurs animaliers du XXe si cle.‎

‎Centenaire Salon D'Automne 1903-2003.‎

‎Paris Association du Salon D'Automne 2003 1 Un très fort volume broché de format in 4° de 512 pp. sur beau papier couché. Couverture illustrée, à rabats. Peinture. Sculpture. Photographie. Gravure. Mobilier. Arts Décoratifs. Mosaïque; plusieurs centaines de reproductions d'oeuvres en couleurs le plus souvent.‎

‎Etat de neuf. Voir les photos. Peu fréquent. ‎

‎Salon d'Automne 2001.‎

‎Paris Association du Salon D'Automne 2001 1 Un fort volume broché de format in 4° de 450 pp. environ, sur beau papier couché. Couverture à rabats. Peinture. Sculpture. Photographie. Gravure. Mobilier. Arts Décoratifs. Mosaïque; plusieurs centaines de reproductions d'oeuvres en couleurs le plus souvent.‎

‎Etat de neuf. Voir les photos. Peu fréquent. ‎

‎MES PROMENADES AU MUSEE DU LOUVRE‎

‎ 1913 Editions d'Art et de Littérature, Paris, 1913, deuxième édition revue et augmentée. Un volume in 8° broché, couverture illustrée rempliée, 255 pages, état correct.‎

‎ Remises possibles sur les achats en lot, achetez plusieurs objets à la fois ! Reçoit sur rendez-vous pour consultation des ouvrages.‎

‎David Nash. Line of cut.‎

‎Paris-New York, Galerie Lelong, 2000 Broche, couverture souple picturale, 24pp., 22x31.5cm., ills. en coul., bon etat. ISBN 2868820395.‎

‎Océanie‎

‎"1963. Paris Éditions Gallimard coll. « L'Univers des Formes » 1963 - Cartonné bien complet de la jaquette 22 cm x 28 cm 462 pages 430 photos in et hors -texte noir & blanc et couleur en héliogravure 3 planches de cartes dont 2 dépliantes - Texte de Jean Guiart index importante bibliographie bibliographie iconographie - Une déchirure sans manque sur la couv. rousseurs sinon très bon état" ‎

‎La tour de babylone, que reste-t-il de la mésopotamie.‎

‎ 2003 Seuil, L'Avenir du Passé, 2003, 236 pages, in 8 broché, très bon état.‎

‎sculptures gauloises 600 av.JC /400 apr.JC in-8,broché,184 pages avec illustrations ‎

‎ l'il du temps 1966‎

‎bon état‎

‎Nicolas Poussin‎

‎Acr 1988 in 4. 1988. reliure d'éditeur.‎

‎Très bon état‎

‎La peinture anglaise - de Hogarth aux Préraphaélites‎

‎Skira 1972 in4. 1972. Cartonné jaquette. iconographie en couleurs‎

‎Bon état général cependant jaquette défraîchie étiquette et fente sur son dos intérieur propre bonne tenue‎

‎"Revue des Arts Asiatiques n°1"‎

‎"1924. Paris Librairie des Arts et Voyages n°1 mai 1924 - Broché 22 cm x 28 cm 32 pages ills photographiques in et hors-texte - Direction : Edmond Jaloux ; textes de Jean Lartigue D'Ardenne de Tizac Edmond Jaloux et Alfred Salmony Bibliographie - Dos restauré sinon bon état" ‎

‎L'aquarelle‎

‎Skira in 4. Sans date. broché.‎

‎Très bon état‎

‎Le fauvisme‎

‎Skira 1959 collection le goût de notre temps. 1959.‎

‎traces de scotch sur les pages de garde‎

‎Picasso métamorphoses et unité‎

‎Skira 1971 in folio. 1971. reliure d'éditeur.‎

‎Très bon état‎

‎Picasso métamorphoses et unité‎

‎Skira in4. Sans date. demander pour les frais de port‎

‎Très bon état‎

‎American primitive painting‎

‎Adover publications 1972 in 4. 1972. broché.‎

‎Très bon état‎

‎Jean-Louis Brian sculpteur ; 1805-1864. Affiche éditée à l'occasion de l'exposition "Hommage à Jean-Louis Brian" à L'Institut de France-Académie des Beaux Arts en juin 1966.‎

‎Paris académie des beaux-arts 1966 1 Une seule affiche de dimensions 48 x 64 cm; impression offset les presses Artistiques, Paris.‎

‎Parfait état. Voir photo. Peu fréquente. ‎

‎Sculpture Du Xxè Siècle 1900-1945 - Tradition Et Ruptures ‎

‎Fondation Maeght (1981). Catalogue grand in-8 carré broché, 227 pages, largement illustré. Bon état.‎

‎SCULPTURE NATURE‎

‎ 1978 Bordeaux et Paris, Centre d’Arts Plastiques Contemporains de Bordeaux et Centre Georges Pompidou, 1978, 220x240mm, 60 p., broché, couverture photographique.Exposition préparée par Jean-Louis Froment et Jean-Marc Poinsot.(103619) ‎

‎POEMES DE MARBRE, SCULPTURES CYCLADIQUES DU MUSEE BARBIER-MUELLER‎

‎ 1993 Imprimerie Nationale Editions, Paris, 1993. Un volume in 4° relié toile noire de l'éditeur, jaquette illustrée, 179 pages, nombreuses illustrations. Très bon état.‎

‎ Remises possibles sur les achats en lot, achetez plusieurs objets à la fois ! Reçoit sur rendez-vous pour consultation des ouvrages.‎

‎Journal de l'art moderne 1884-1914‎

‎Skira 1979 in 4. 1979. relié avec jaquette.‎

‎Très bon état‎

‎Journal de l'art moderne 1884-1914‎

‎Skira 1973 in 4. 1973. relié avec emboitage.‎

‎Très bon état‎

‎La dame d'Auxerre -‎

‎Réunion des musées nationaux. 2000. In-8. Broché. Bon état, Couv. convenable, Dos satisfaisant, Intérieur frais. 48 pages. nombreuses photographies en couleurs et en noir et blanc dans et hors texte. Couverture contre pliée.. . . . Classification Dewey : 730-Arts plastiques. Sculpture‎

‎"collection ""Solo"" n°16 Classification Dewey : 730-Arts plastiques. Sculpture"‎

‎Quatre Mains Jean Marianne Bremers bronzen beelden.‎

‎, picture Publishing, 2016 Gebonden, Hardcover met omslagwikkel compleet. 242 pagina's, full colour, afmeting 265 x 340 . ISBN 9789073187610.‎

‎Het werk van het kunstenaarsechtpaar Jean en Marianne Bremers, dat u in dit prachtig uitgegeven boek wordt getoond, is moeilijk te beoordelen. Met de keuze voor de bronzen hebben zij niet de eenvoudigste weg gekozen om hun naam te vestigen. Je kunt er geen wanden mee sieren. Bronzen ziet men als elementen in de openbare ruimten, meestal als herinnering aan vorsten, staatslieden, verzetsstrijders, glorieuze legeraanvoerders of admiraals. Overigens: waarom worden te respecteren bevelhebbers van de verliezende partij in hun moederland zelden geeerd met een beeld? Bronzen koppen van teruggetreden bankiers, toneelspelers en dirigenten, van burgemeesters etc. worden te over gevonden in kantoren, schouwburgen, gemeentehuizen en musea. Mooi gemaakt, zegt men dan. Goed gelijkend, vakwerk, maar kunst, is het kunst? Over de beantwoording van deze vraag zijn tijdschriften volgeschreven. De laatste decennia waren kunstcritici (wat een raar woord eigenlijk: critici) van oordeel, dat kunst voor alles vernieuwend moest zijn. Donatello?s beroemde David uit 1432(Florence, Bargello) is door de durf om na bijna duizend jaar onthouding te kiezen voor een mannelijk naakt inderdaad baanbrekend geweest, maar met onze ogen bezien is het gewoon een fraai beeld van een wellicht wat geidealiseerde mooie jongen. Aan dit aspect van vernieuwing heeft Johan Huizinga in 1935 een boeiende beschouwing gewijd in zijn beroemde essay In de schaduwen van morgen, een diagnose van het geestelijke lijden van deze tijd. Hij ziet in de trend de rede in versvorm ? herkenbaar van wat op doek en in beeld wordt voorgesteld ? uit te bannen in ruil voor volstrekte vrijheid, voor verzaking van elke band met rede en natuur, een risico voor excessen. Huizinga noemt het een voortdurend haken naar originaliteit een van de kwalen van de moderne tijd. Nu was Huizinga onder invloed van economische malaise en opkomend nazisme een cultuurpessimist geworden en er is met name na de Tweede Wereldoorlog waardering gegroeid voor zeggingskracht, die perfectie te boven gaat (Chagall), voor non-figuratieve kunst ook van soms opmerkelijke kwaliteit. Maar dat binnen deze ontwikkeling ?ismen zijn gegroeid, ?napraterij? omdat de vorm van het vormloze nu eenmaal in de mode was, wordt thans hoogstens schoorvoetend toegegeven. Misschien vinden critici, als zij al niet bij voorbaat de ogen sluiten, de aanpak van de Bremers een repetitie: zwevende figuren, slanke vrouwengestalten, sterke mannen. Doet men hun dan onrecht, ja, maar zij wijzen ons onbewust en misschien ongewild wel in de goede richting. Naar mijn mening kan het werk van JeanMarianne het beste geplaatst worden in de stroming van het manierisme, zoals dat zich in West-Europa tijdens de overgang van renaissance naar barok manifesteerde en waarvan Parmigianino?s Madonna met de lange hals (Florence, Uffizi) een voorbeeld par excellence is. Langgerekte menselijke proporties, gekunstelde poses, en een ietwat sensuele verfijning zijn ook bij de Bremers terug te vinden. Maar waarom staat de naakte jongeling van de befaamde Nederlandse manierist Adriaen de Vries(circa 1545-1626), die werkte aan de hoven van keizer Rudolf 2 te Praag en van de Deense koning Christiaan 4 en aan wie het Rijksmuseum te Amsterdam in 1998 een grote tentoonstelling wijdde, op een ereplaats in het Bayerisches National Museum in Munchen en haalt men de schouders op voor zo?n figuur in het atelier van het boomrijke Brabantse dorp Helvoirt?Ervaart men dat als het verschil tussen renaissance en een neo-imitatie, zoals tussen gotiek en neogotiek? Wekt de uitdaging van technische hoogstandjes voor het vinden van een balans bij gecompliceerde constructies, die van hun werk uitgaat, ergernis? Zouden zij te veel willen laten zien: kijk eens hoe goed we kunnen modelleren en slijpen, hoe bekwaam we zijn in het brons gieten?Maar als dat al zo zou zijn, wat ik niet geloof, dan nog lopen zij in de pas van de oprechte kunstenaar en componist, die zich zijn talenten bewust is. Anders begint men er immers niet aan. Hoe het oordeel ook kan uitvallen: erkenning van het vakmanschap is dan tocht het minste, dukt mij. Voor de artiste komt de artisan. Dat gold zo van zeer oude tijden en het geldt nog steeds. Wanneer men zou wijzen op repeterende elementen, dan ervaar ik dat niet minder bij de zo bewierookte Piet Mondriaan (1872-1944). Zijn abstrahering van de werkelijkheid leidt mijns inziens tot een herhaling binnen een stramien van horizontalen en verticalen, waarbij lijnen wat verschuiven, zich splitsen, verdikken, verdunnen, waarbij standaardkleuren binnen de rechthoeken van plaats wisselen. Bewonderaars juichen juist om deze kleine variaties, maar na een zaal ervaar ik het als steeds meer van hetzelfde, als kunst(je). Trouwens: bij de Bremers zijn er binnen het geijkte patroon opmerkelijke verschillen te zien, als de schouwer ze tenmiste wil zien. Zelf ben ik wat minder gecharmeerd van de vliegende figuren. Ik vind ze te druk, enigszins ?bovennatuurlijk? als barokengelen, maar realiseer mij tevens dat dit hun bedenkers nu juist onderscheidt van andere beeldende kunstenaars. Als men al bang is voor herhaling, dan zijn juist deze mensen, de zwaartekracht ontstegen, zo kenmerkend voor hun werkplaats. In hun gehele oeuvre zit trouwens beweging, de spanning van spieren, de draaiing van het lichaam, het strekken van de armen, het aandachtig schouwen van het oog.Terugkerend naar het begin herhaal ik de vraag: Schept het echtpaar Bremers kunst? Wanneer het werk van alom bewonderde ?herscheppers? van het menselijk lichaam als Giambologna (1524-1608), Adriaen de Vries, Artus Quellinus (1609-1668), Francois Rude (1784-1855), Auguste rodin (1840-1917), tegen wie JeanMarianne enigszins aanleunen, en George Minne (1866-1941) voor alles kunst is, omdat zij het vak verstonden, dan mag het werk, hoe onderscheiden ook, zonder de minste twijfel kunst genoemd worden en dat te meer nu er een herwaardering groeit voor figuratieve vormgeving in plastiek, in schilder- en tekenkunst. Het mag weer. De Bremers gingen op dit pad door toen het eigenlijk niet mocht. Als vakmanschap meesterschap is, dan zijn zij het meesterschap waardig. Dit boek toont het aan. ‎

‎GHIOTTI BAYONNE. Esprit de Géométrie.‎

‎2007 / 30 pages. Broché. Editions De Arte.‎

‎Trés bon état.‎