26272 books for « van es n j a p »Edit

‎Peter Callebout 1916-1970.‎

‎Mechelen, aa50 / Vlees & beton, 1998 softcover, 164 pages, illustraties z/w, NL edition. Vlees en beton. -vol. 35- 36. ISBN 9090113452.‎

‎Peter Callebout studeert in 1937 af aan de Academie voor Schone Kunsten te Brugge en gaat als autodidact in de leer in het atelier van zijn vader, architect Ernest Callebout, met wie hij van 1934 tot 1952 samenwerkt. In 1939 wordt Callebout na het afleggen van examens geregistreerd als architect. Callebout vertegenwoordigt Belgi op het laatste CIAM-congres in Otterlo (Nederland) in 1959 en maakt in 1957 en 1960 deel uit van de jury van de Prijs van Rome. Hij gaat van 1960 tot 1962 een vennootschap aan met zijn leerling Fernand Sohier in 'Atelier CS', van 1967 tot 1970 is hij, als hoofd van een ontwerpatelier en docent constructie, verbonden aan de architectuurschool van La Cambre. Hij was lid van verschillende beroepsverenigingen, onder meer de Belgische Union of Designers en de Londense Architectural Association. Vanaf 1967 werkt hij samen met zijn voormalige stagiair Paul Vi rin. In 1969 verhuist Callebout naar Brussel, na zijn dood in 1970 worden onafgewerkte projecten verdergezet door onder meer architecten Willy Van Der Meeren, Jo l Claisse en Paul Vi rin. Filosofie, vormgeving, materiaalkeuze, interactie omgeving Callebout wordt door zijn tijdsgenoten beschreven als een dandy. Hij zag architectuur niet als een broodwinning maar als een creatieve levenswijze, waarbij hij enkel inging op interessante opdrachten. Essentieel daarbij was een nauwe relatie tussen architect, bouwheer en aannemer. Zijn bouwwijze wordt getypeerd door 'eenvoud', 'discretie' en 'raffinement'. De woningen vallen op door de nauwe verwevenheid van architectuur en landschap en een traditioneel materiaalgebruik met streekeigen materialen (hout, glas en baksteen). Het respect van de architect voor de omgeving en het streven naar integratie van het gebouw in het omringende landschap komt vooral tot uiting in zijn realisaties in de duinenverkaveling te Nieuwpoort-Bad. Callebouts oeuvre vat zich samen in rationele en streekeigen architectuur met uitgepuurde binnenruimten. Zijn ontwerpen kennen een belangrijke dialoog interieur-exterieur: de gevel als een gestileerde vertolking van de inwendige planopdeling, die op haar beurt inspeelt op de toevalligheden van de site. Plattegronden worden herleid tot een minimale compositie van lijnen, die in eerste instantie een maximaal ruimtegevoel uitdrukken. Naast het Mies van der Rohe adagium 'less is more' zijn in Callebouts oeuvre invloeden van Wrights organische architectuur en de traditionele Japanse en naoorlogse Scandinavische architectuur te onderscheiden. Tevens vallen gelijkenissen op met de Internationale Stijl, met o.m. architecten Marcel Breuer, en Richard Neutra. Callebout liet zelf geen schriftelijke bronnen over zijn architecturale opvattingen na. Wel publiceerde het tijdschrift "Plan" in 1964 een discussie met architecten Van der Meeren, Braem, en andere over de zin van architectuur, waarbij Callebout stelt: "Heeft architectuur nog zin?" en "Mijns inziens moet architectuur verdwijnen eer er weer van architectuur sprake kan zijn". Oeuvre Callebout liet een klein maar kwalitatief oeuvre na, bestaande uit een bescheiden aantal eengezinswoningen over heel Belgi , voornamelijk geconcentreerd in West-Vlaanderen. Voor een Belgische opdrachtgever ontwierp hij zelfs een vakantiewoning in de Provence. Het zijn kwalitatieve ontwerpen met een tijdloos karakter in hun eenvoud van compositie en materiaalgebruik. Zijn eerste persoonlijke werk is de woning van kunstenares Yvonne G rard in Namen (ontwerp 1949, uitvoering 1951), waar al de toon voor zijn later werk naar voor komt: gebruik van streekeigen materialen in een kwalitatief sober eigentijds ontwerp. In de periode 1955-1957 ontwerpt hij drie bel- tage woningen: woning Grauwels te Oostende (in samenwerking met R. Meyer), woning Pintelon te Oostende, woning Pauwels te Blankenberge (afgebroken). Voor deze laatste ontvangt hij de 'Speciale Prijs voor een bescheiden woning' in de wedstrijd van het Nationaal Houtvoorlichtingsbureau (1955). In Nieuwpoort tekent Callebout voor de Soci t Immobili re et Mobili re du Littoral (SIMLI) in 1955 het verkavelingsplan voor een villapark in de duinen, een organische aanpak die rekening houdt met het duinenreli f, maar die door de SIMLI echter niet wordt gevolgd. Callebout kan bij de projectontwikkelaar wel een zone voor 'moderne architectuur' afdwingen. Zijn utopie was een plaats te cre ren waar nationale en internationale vermaarde architecten konden experimenteren. In de periode 1955-1968 ontwerpt hij verscheidene perfect in de omgeving ge ntegreerde villa's en bungalows, waaronder een dubbele woning voor E. De Saedeleer (1955-1957), zijn eigen woning (1956) en vakantiewoning Six (1959). Deze huizen behoren tot zijn belangrijkste verwezenlijkingen, gekenmerkt door de nauwe verwevenheid van architectuur en landschap en het aanwenden van streekeigen materialen (hout, glas en baksteen) in grote platte en effen vlakken. Reeds op het einde van de jaren 1960 krijgt de wijk een voorbeeldstatus en wordt in binnen- en buitenlandse tijdschriften beschreven als een van de enige kwalitatieve verwezenlijkingen aan de Belgische kust. Meuris schrijft bij een artikel naar aanleiding van Callebouts dood over een bedevaartsoord voor jonge architecten: "... qui imposa le p l rinage de Nieuport de jeunes architectes". Architectuurkenner Bekaert stelt al in 1971 dat moderne Belgische architectuur uit de jaren 1950 gekenmerkt wordt door middelmatigheid en daartegen het werk van architecten als Callebout, Brodzki, Jacqmain afsteekt: "een verademing in vele opzichten betekent de vakantiewoonwijk die P. Callebout voor zichzelf en enkele vrienden te Nieuwpoort bouwde"... "vormt temidden van de krampachtige gezochtheid en de geestelijke bloedarmoede, een bijzonder verdienstelijk geheel". Typisch voor jaren 1950 is de interesse voor modules en dragende skeletconstructies. Callebout had een voorliefde voor hout en was sterk ge nteresseerd in industrialisatie, mechanisatie, automatisatie en rationalisering van het ontwerp- en bouwproces. Hij was ook ge nteresseerd in zuiniger grondstoffengebruik en de technische mogelijkheden van het hout voor toepassing in de bouw. Zo ontwikkelt hij prototypes voor houten prefab woningen die in 1956 en 1961 op het Internationaal Houtsalon van de Gentse Jaarbeurs worden voorgesteld. Samen met bevriend kunstenaar Marc Mendelson verzorgt Callebout de inrichting van paleis 2 op Expo 58, ter ondersteuning van de kunsttentoonstelling "50 ans d'art moderne". Zijn samenwerking met Fernand Sohier in 'Atelier CS' levert tweemaal een eerste vermelding op in de Prijs van het Nationaal Instituut voor Huisvesting: in 1962 voor de woning Lef vre te Sint-Kruis-Brugge (1961), in 1963 voor de volledig in hout opgetrokken vakantiewoning Van Hoorebeke op de Zeedijk te Zeebrugge (1962). Beiden tellen als zeldzame voorbeelden van skeletbouwconstructies in priv woningen. Callebouts laatste grote werk was het Centrum voor Kunst en Kunstambachten Valerius De Saedeleer te Etikhove (1968-1970), een tentoonstellingsruimte met werkstudio die echter in 1975 wordt verbouwd tot woning.‎

‎Peter Callebout 1916-1970. Luxe uitgave genummerd. 1/17ex.‎

‎Mechelen, aa50 / Vlees & beton, 1998 Hardcover in rood linnen band met opdruk, 164 pages, illustraties z/w, Vlees en beton. - Damme; vol. 35- 36 / NL Edition. ***** GENUMMERDE OPLAGE van 17 exemplaren; dit is nummer 11. ISBN 9090113452.‎

‎Peter Callebout studeert in 1937 af aan de Academie voor Schone Kunsten te Brugge en gaat als autodidact in de leer in het atelier van zijn vader, architect Ernest Callebout, met wie hij van 1934 tot 1952 samenwerkt. In 1939 wordt Callebout na het afleggen van examens geregistreerd als architect. Callebout vertegenwoordigt Belgi op het laatste CIAM-congres in Otterlo (Nederland) in 1959 en maakt in 1957 en 1960 deel uit van de jury van de Prijs van Rome. Hij gaat van 1960 tot 1962 een vennootschap aan met zijn leerling Fernand Sohier in 'Atelier CS', van 1967 tot 1970 is hij, als hoofd van een ontwerpatelier en docent constructie, verbonden aan de architectuurschool van La Cambre. Hij was lid van verschillende beroepsverenigingen, onder meer de Belgische Union of Designers en de Londense Architectural Association. Vanaf 1967 werkt hij samen met zijn voormalige stagiair Paul Vi rin. In 1969 verhuist Callebout naar Brussel, na zijn dood in 1970 worden onafgewerkte projecten verdergezet door onder meer architecten Willy Van Der Meeren, Jo l Claisse en Paul Vi rin. Filosofie, vormgeving, materiaalkeuze, interactie omgeving Callebout wordt door zijn tijdsgenoten beschreven als een dandy. Hij zag architectuur niet als een broodwinning maar als een creatieve levenswijze, waarbij hij enkel inging op interessante opdrachten. Essentieel daarbij was een nauwe relatie tussen architect, bouwheer en aannemer. Zijn bouwwijze wordt getypeerd door 'eenvoud', 'discretie' en 'raffinement'. De woningen vallen op door de nauwe verwevenheid van architectuur en landschap en een traditioneel materiaalgebruik met streekeigen materialen (hout, glas en baksteen). Het respect van de architect voor de omgeving en het streven naar integratie van het gebouw in het omringende landschap komt vooral tot uiting in zijn realisaties in de duinenverkaveling te Nieuwpoort-Bad. Callebouts oeuvre vat zich samen in rationele en streekeigen architectuur met uitgepuurde binnenruimten. Zijn ontwerpen kennen een belangrijke dialoog interieur-exterieur: de gevel als een gestileerde vertolking van de inwendige planopdeling, die op haar beurt inspeelt op de toevalligheden van de site. Plattegronden worden herleid tot een minimale compositie van lijnen, die in eerste instantie een maximaal ruimtegevoel uitdrukken. Naast het Mies van der Rohe adagium 'less is more' zijn in Callebouts oeuvre invloeden van Wrights organische architectuur en de traditionele Japanse en naoorlogse Scandinavische architectuur te onderscheiden. Tevens vallen gelijkenissen op met de Internationale Stijl, met o.m. architecten Marcel Breuer, en Richard Neutra. Callebout liet zelf geen schriftelijke bronnen over zijn architecturale opvattingen na. Wel publiceerde het tijdschrift "Plan" in 1964 een discussie met architecten Van der Meeren, Braem, en andere over de zin van architectuur, waarbij Callebout stelt: "Heeft architectuur nog zin?" en "Mijns inziens moet architectuur verdwijnen eer er weer van architectuur sprake kan zijn". Oeuvre Callebout liet een klein maar kwalitatief oeuvre na, bestaande uit een bescheiden aantal eengezinswoningen over heel Belgi , voornamelijk geconcentreerd in West-Vlaanderen. Voor een Belgische opdrachtgever ontwierp hij zelfs een vakantiewoning in de Provence. Het zijn kwalitatieve ontwerpen met een tijdloos karakter in hun eenvoud van compositie en materiaalgebruik. Zijn eerste persoonlijke werk is de woning van kunstenares Yvonne G rard in Namen (ontwerp 1949, uitvoering 1951), waar al de toon voor zijn later werk naar voor komt: gebruik van streekeigen materialen in een kwalitatief sober eigentijds ontwerp. In de periode 1955-1957 ontwerpt hij drie bel- tage woningen: woning Grauwels te Oostende (in samenwerking met R. Meyer), woning Pintelon te Oostende, woning Pauwels te Blankenberge (afgebroken). Voor deze laatste ontvangt hij de 'Speciale Prijs voor een bescheiden woning' in de wedstrijd van het Nationaal Houtvoorlichtingsbureau (1955). In Nieuwpoort tekent Callebout voor de Soci t Immobili re et Mobili re du Littoral (SIMLI) in 1955 het verkavelingsplan voor een villapark in de duinen, een organische aanpak die rekening houdt met het duinenreli f, maar die door de SIMLI echter niet wordt gevolgd. Callebout kan bij de projectontwikkelaar wel een zone voor 'moderne architectuur' afdwingen. Zijn utopie was een plaats te cre ren waar nationale en internationale vermaarde architecten konden experimenteren. In de periode 1955-1968 ontwerpt hij verscheidene perfect in de omgeving ge ntegreerde villa's en bungalows, waaronder een dubbele woning voor E. De Saedeleer (1955-1957), zijn eigen woning (1956) en vakantiewoning Six (1959). Deze huizen behoren tot zijn belangrijkste verwezenlijkingen, gekenmerkt door de nauwe verwevenheid van architectuur en landschap en het aanwenden van streekeigen materialen (hout, glas en baksteen) in grote platte en effen vlakken. Reeds op het einde van de jaren 1960 krijgt de wijk een voorbeeldstatus en wordt in binnen- en buitenlandse tijdschriften beschreven als een van de enige kwalitatieve verwezenlijkingen aan de Belgische kust. Meuris schrijft bij een artikel naar aanleiding van Callebouts dood over een bedevaartsoord voor jonge architecten: "... qui imposa le p l rinage de Nieuport de jeunes architectes". Architectuurkenner Bekaert stelt al in 1971 dat moderne Belgische architectuur uit de jaren 1950 gekenmerkt wordt door middelmatigheid en daartegen het werk van architecten als Callebout, Brodzki, Jacqmain afsteekt: "een verademing in vele opzichten betekent de vakantiewoonwijk die P. Callebout voor zichzelf en enkele vrienden te Nieuwpoort bouwde"... "vormt temidden van de krampachtige gezochtheid en de geestelijke bloedarmoede, een bijzonder verdienstelijk geheel". Typisch voor jaren 1950 is de interesse voor modules en dragende skeletconstructies. Callebout had een voorliefde voor hout en was sterk ge nteresseerd in industrialisatie, mechanisatie, automatisatie en rationalisering van het ontwerp- en bouwproces. Hij was ook ge nteresseerd in zuiniger grondstoffengebruik en de technische mogelijkheden van het hout voor toepassing in de bouw. Zo ontwikkelt hij prototypes voor houten prefab woningen die in 1956 en 1961 op het Internationaal Houtsalon van de Gentse Jaarbeurs worden voorgesteld. Samen met bevriend kunstenaar Marc Mendelson verzorgt Callebout de inrichting van paleis 2 op Expo 58, ter ondersteuning van de kunsttentoonstelling "50 ans d'art moderne". Zijn samenwerking met Fernand Sohier in 'Atelier CS' levert tweemaal een eerste vermelding op in de Prijs van het Nationaal Instituut voor Huisvesting: in 1962 voor de woning Lef vre te Sint-Kruis-Brugge (1961), in 1963 voor de volledig in hout opgetrokken vakantiewoning Van Hoorebeke op de Zeedijk te Zeebrugge (1962). Beiden tellen als zeldzame voorbeelden van skeletbouwconstructies in priv woningen. Callebouts laatste grote werk was het Centrum voor Kunst en Kunstambachten Valerius De Saedeleer te Etikhove (1968-1970), een tentoonstellingsruimte met werkstudio die echter in 1975 wordt verbouwd tot woning.‎

‎FROM SCRIBBLE TO CARTOON : Drawings from Bruegel to Rubens in Flemish Collections‎

‎, Artha. Art & Heritage, 2023 HB, 305 x 240 mm, 320 p, ENG. edition, 300 illustrations in colour, NEW, . ISBN 9789464368130.‎

‎Vlaamse tekeningen uit de 16de en 17de eeuw behoren tot de hoogtepunten van de westerse kunstgeschiedenis. Kunstenaars maakten tekeningen als ontwerp voor andere kunstwerken, om afzonderlijke motieven te bestuderen, om herinneringen vast te leggen, om een repertorium van studiemateriaal aan te leggen. Soms waren tekeningen ook autonome kunstwerken. In From Scribble to Cartoon staan functies, technieken en materialen van de tekenkunst centraal. De lezer wordt uitgedaagd om voorbij het afgebeelde onderwerp te kijken naar het doel dat de tekeningen dienden en waarom de kunstenaar daarbij koos voor bepaalde materialen, technieken, formaat en afmetingen. Dat alles aan de hand van een ruime selectie van 85 meestertekeningen bewaard in de verzamelingen van het Museum Plantin-Moretus en andere Vlaamse collecties. Topstukken van grootmeesters als Bruegel, Pieter Coecke van Aelst, Cornelis Floris, Rubens, Van Dyck, Jordaens, Jan Fijt passeren de revue maar evenzeer de recent ontdekte en zeldzame tekeningen van Paul Vredeman de Vries en werken van Joris Hoefnagel, Hendrick van Balen en Johannes Stradanus, of het verbluffende schetsboekje van de twaalfjarige Rubens, het tien meter lange Panorama van Zeeland van Anthonis van den Wijngaerde en de uiterst zeldzame Itali -schetsboekjes van de beeldhouwer Pieter Verbruggen. De publicatie is het resultaat van het jarenlange onderzoek van talrijke specialisten in de Vlaamse tekenkunst. Ze verschijnt naar aanleiding van de gelijknamige tentoonstelling in Antwerpen en Oxford met de steun van The Paper Project, een initiatief van the Getty Foundation. *** A selection of 85 Flemish drawings gives an astonishing and representative overview of the art of drawing in the sixteenth and seventeenth centuries. The publication focusses on the drawings subjects and compositions but also on how and why they were created and why an artist chose specific materials, techniques, formats and even sizes. It provides a framework to allow to see drawings in the functional context for which they were created. Renowned specialists in Flemish drawing discuss rare artworks by famous draughtsmen as Frans Floris, Peter Paul Rubens, Anthony Van Dyck, Jacques Jordaens, Otto van Veen, Jan Fijt but also hidden treasures such as the 10 meters long Panorama of Zeeland by Antoon van den Wijngaerde, a sketchbook of the 12 years old Rubens, recently discovered drawings by Hans Vredeman de Vries, the extremely rare Italy-sketchbooks by the sculptor Pieter Verbruggen and a newly discovered book-illustration design by Rubens for the Plantin Press. About the Author Virginie D'haene: Curator Prints and Drawings, Museum Plantin-Moretus, Antwerp An Van Camp: Christopher Brown Curator of Northern European Art, Ashmolean Museum, Oxford Ilona van Tuinen: Head of Printroom, Rijksprentenkabinet, Rijksmuseum, Amsterdam Sarah Van Ooteghem, Curator of Modern Drawings, Royal Museums of Fine Arts of Belgium, Brussels Saskia van Altena: Junior Curator Drawings and Prints, Rijksmuseum, Amsterdam ‎

‎MenL 2019, nr. 4 het Rubenshuis, De Rubenssite: van pre-industrieel complex tot museale kunstenaarswoning, Historische schets van de portiek en het tuinpaviljoen in de periode 1946-2012. M&L tweemaandelijks magazine ju ‎

‎, M&L, 2019 tijdschrift tweemaandelijks magazine Architectuur NL/ Eng. 96 pages ill.‎

‎Ambities voor de restauratie van Rubens? portiek en paviljoen. Korte introductie van het restauratieteam ? MenL 2019, nr. 4 ? p. 9 ? Hans Goossens Peter Paul Rubens ontwierp zelf de uitbreiding van zijn woning met atelier en tekende eveneens voor een portiek en een paviljoen in zijn stadstuin. Laatstgenoemde bouwwerken waren na 400 jaar toe aan een grondige restauratie. Hans Goossens introduceert de actoren die hebben samengewerkt aan het onderzoek en de uitvoering van dit zorgvuldig beredeneerd restauratieproject. De portiek en het tuinpaviljoen van het Rubenshuis: Itali als model ? MenL 2019, nr. 4 ? p. 13 ? Ben van Beneden Niet alleen voor zijn schilderijen, maar ook voor zijn architectuurontwerpen inspireerde Peter Paul Rubens zich op Italiaanse meesters en op hun realisaties en architectuurboeken. Ben van Beneden is als huidig conservator van het Rubenshuis goed geplaatst om de portiek en het paviljoen stilistisch en iconografisch in deze invloedsfeer te duiden. De Rubenssite: van pre-industrieel complex tot museale kunstenaarswoning ? MenL 2019, nr. 4 ? p. 20 ? Petra Maclot Een verantwoorde restauratie is gefundeerd op degelijk bouwhistorisch onderzoek. Petra Maclot ontrafelt de bewogen geschiedenis van dit bouwblok vanaf het einde van de 14de eeuw tot nu aan de hand van literatuur, iconografische documenten, archiefonderzoek en uiteraard ook observaties in situ. De ?herschepping? van het Rubenshuis in 1937-1946 en de eerste restauratie van de portiek en het paviljoen ? MenL 2019, nr. 4 ? p. 34 ? Thomas Van Driessche Thomas van Driessche wees in een vroeger artikel al op de grondige reconstructie en zogenaamde ?herschepping? van het Rubenshuis tussen 1937 en 1946. Sleutelfiguur was hier stadsarchitect Emiel Van Averbeke, die onder zachte druk van burgemeester Camille Huysmans overging tot een ingrijpende reconstructie van het oorspronkelijke huis. Historische schets van de portiek en het tuinpaviljoen in de periode 1946-2012 ? MenL 2019, nr. 4 ? p. 39 ? Lode De Clercq, Roald Hayen Al snel na de reconstructie vertoonden portiek en paviljoen manifeste conservatieproblemen. Zelfstandig onderzoeker Lode De Clercq en wetenschapper Roald Hayen van het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium bundelden hun expertise om de historische context en de schade door vocht en klimaatomstandigheden te omschrijven en om restauratieopties te formuleren. Een museale en contextuele conservatievisie. Portiek en paviljoen als ?collectiestukken? van het Museum Rubenshuis ? MenL 2019, nr. 4 ? p. 52 ? Rudi Mertens, Eva Stoppie Na de uitgebreide sequens van vooronderzoeken werd door Rudi Mertens en Eva Stoppie van het architectenbureau dat als ontwerper was aangesteld, een onderbouwde conservatievisie uitgeschreven. Ze baseerden deze op basis van de betekenis, de context en de materiele bewaringstoestand van beide monumenten. Specifieke proefrestauratie op Rubens? portiek ? MenL 2019, nr. 4 ? p. 69 ? Tanaquil Berto Enkele problematische schadefenomenen vereisten een beperkte proefrestauratie op diverse soorten stenen, die gebruikt zijn voor de portiek. Tanaquil Berto van het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium stelt deze bijkomende onderzoeken en uitvoering voor. De conservatie- en restauratiebehandeling van Rubens? portiek en paviljoen ? MenL 2019, nr. 4 ? p. 73 ? Jozefien De Clercq Een team van zelfstandige restaurateurs voerden een behoedzame restauratie uit om problemen van afschilfering, verzanding, breuken en barsten te verhelpen. Uitgangspunt was het maximaal behoud van oorspronkelijk materiaal. Jozefien De Clercq, die de werkzaamheden co rdineerde, beschrijft de behandeling tot in detail. Restauratie van Rubens? portiek en paviljoen. Authenticiteit in dialoog met publieksbeleving ? MenL 2019, nr. 4 ? p. 89 ? Nancy Thiels Nancy Thiels, die als erfgoedconsulent van het agentschap Onroerend Erfgoed deze restauratie opvolgde, wijst er in haar nabeschouwing op dat deze iconische bouwwerken deel uitmaken van een collectieve herinnering, waarvan hun bewogen geschiedenis het levende bewijs is. Summaries (2019/4) ? MenL 2019, nr. 4 ? p. 92 - Ambitions for the restoration of Rubens? garden portico and pavilion Brief introduction to the restoration team?s report - The Rubens House portico and pavilion: Italy serving as a model - The Rubens site: from a preindustrial complex to a museal artist?s residence - The ?re-creation? of the Rubens House (1937-1946) and the first restoration of the portico and pavilion - Historical sketch of garden portico and pavilion from 1946 to 2012 - Vision on conservation: museal and contextual - Specific trial restoration on the portico - The conservation and restoration treatment of the Rubens portico and pavilion - Authenticity interacting with public activity‎

‎MISCELLANIA HERALDICA II ; Mengelingen over wapenkunde en aanverwante, niet eerder gepubliceerd in Heraldicum Disputationes.‎

‎, Homunculus, 2022 340 bladzijden op hoogkwalitatief papier, A4- formaat, pur-gelijmd in en stevige soepele kaft. Vierentwintig afwisselende artikelen. Voorzien van indexen op meer dan 1200 familie- en persoonsnamen, 92 gemeenten en 47 wapenspreuken. Rijk ge llustreerd in kleur met foto?s en tekeningen van meer dan 650 wapenschilden (waarvan 92 gemeentewapens) en verschillende genealogische schema?s. Beperkte, genummerde, oplage van 165 exemplaren.‎

‎MISCELLANIA HERALDICA II Inhoud Een genealogisch-heraldisch vraagstuk. De wapenschilden op het grafmonument van de Oudenburgse abt Albert Frederik Taye te Wemmel De zeven geslachten van Brussel Heraldiek in de kringwinkel: De obiit van Theresia Maria van Susteren en iets over haar familie* (*met Hugo Lambrechts-Augustijns) Het gemeentewapen van ?s-Gravenwezel Over kunst, praalgraven en hondenhalsbanden: De hond van Roose Gelijke namen, verschillende wapens: Twee zegelmatrijzen ?de Carnin? en iets over de meerltjes van ?le Poyvre? Over scutellofobie en logomanie: ?De nieuwe gemeentelijke huisstijl? of de miskenning en teloorgang van achthonderd jaar erfgoed Verplaatst, verdwenen n teruggevonden te Wommelgem: De grafsteen en het wapen van Karel van den Heetvelde Heraldiek op Hulgenrode in Wommelgem: Joanna von Wasservas en Thomas H tter: hun wapens en hun familie Kerkelijke heraldiek: De wapenschilden van de Belgische en Nederlandse missiebisschoppen van Scheut in China Een boeketje heraldiek: Over de vormgeving van bloemen in de heraldiek en de vlasbloem in het bijzonder De zeven geslachten van Leuven* (*met Dirk Coutereels) Naar Amerika en terug: Iets over de familie Stier, hun wapen en Maryland* (*met Stefan Crick) De herkomst van het wapen Stier: een alternatieve hypothese Een paar zegels en wat genealogie: Was- zegels van Brouchoven en van Berlaer in Antwerpse schepenakten* (*met Hugo Lambrechts-Augustijns) Blazoenen in het groen van Deurne: De wapens van Havre en della Faille op de ?Dellafaillebrug? in het Boekenbergpark Kwartierstaat of niet? Het glasraam van Pieter van Dorp: een onoplosbare puzzel Op zoek naar een gemeentewapen: Heral- diek van de ?heren? en ?vrouwen? van Wuustwezel Een verwarrend plaatje: Het votiefschilderij van Wouter van der Noot en Digna van Grimbergen Kerkelijke heraldiek: Een wapenbord in de abdij van Averbode met de blazoenen van abt Halloint en wijbisschop Jacquet Over handen in de heraldiek: Heraldische gebarentaal Van Maaseik naar Antwerpen en Duin- kerken: De familie en het wapen van Jan van Eelen (ca. 1625?1695) Waarom staat het wapen van Zemst op een glasraam uit 1459 in een Duitse kerk? Over de herkomst van het wapen van de familie van Bergen en dat van de gemeente Zemst Terug naar de bron: Het wapen van de adellijke familie von Westerholt und Gysenberg‎

‎Versamelinge der brieven van den heere Keuremenne Aen de Heeren Theologanten van de Seminarien van Gend, Brugge, Ipren etc. over het soogenaemt Seminarie-Generael, waer in ontdeckt worden alle de heymelyke geschiedenisse voorgevallen ten dien opzigte [2 volumes]‎

‎Trier [Brussel, Rome], by Pluckhaen van Lier s.d. [1788-1790] 2 delen, Deel I: 14 + 22 + 236 + 3 + 198 + 28 + 16 + 13 + 15pp. geïllustreerd met gravures binen en buiten tekst waarvan enkele uitvouwbare (volledig), Deel II: [119-148] + 40 + 40 + 48 + 170 [i.e. 210] + 214pp. geïllustreerd met gravures waarvan enkele uitvouwbare, 22cm., "Sevensten druk", uniforme gecart. banden met lederen ruggen met wat gewone gebruiksslijtage, goede staat, Convoluut van zeldzame kritische pamfletten door Jan Jozef Van den Elsken tegen het onderwijs van het Seminarie-Generaal opgericht door Jozef II in 1786, Volledig met alle kopergravures (allegoriën of spotprenten), [INHOUD: DEEL I: Eerste brief (14pp.), Tweede brief (22pp.), Derde brief (26pp.), Vierde brief (pp.27-104), Vijfde brief (pp.105-164), Zesde brief (pp.165-188), Brief.. aan den zeer geleerden heer Joan. B.L. Boulez van Wareghem etc. (pp.189-236), Copye uit eenen brief van Geeraertsbergen (3pp.), Sevenste brief (198pp.), Staat van het seminarie generael van Weenen en een beschryf van den Staat van Duytsland aangaande de Religie (28pp.), Brief van Sincerus Tout-Droit aen d'heer Ernestus de Keuremenne (16pp.), Copye van eenen brief uyt Loven van den 15 meert 1789 aen d'heer Ernestus door Petrus Jacobus Ecke de Queppe-Qui (13pp.), Verhael van de manire hoe den pensionaris van Schel, de Cock, Reniers en den Borgemeester Beekman du Vieusart, de Staeten hebben mynen te verlyden den 22 Jan. 1789 (15pp.). DEEL II: Vervolg van de zevende brief (pp.119-148), Copye van een brief heden toegesonden aan den wyt vermaerden Heer Boulez etc. (40pp.), Omstandig verhaal van den injurieuse gevangenisse van den E.H. J.J. Vanden Elsken op den 14 junius MDCCLXXXIX voorgevallen buyten en des selfs ontzet binnen de stad Sint-Truyden (40pp.), Waere grond-regels van de constitutie der catholyke Kerke etc. (46pp.), Versamelinge van verscheyde stukken (170pp.), Versamelinge van cretieke stukken (214pp.)], B93794‎

‎Dierenverhalen ter lering en vermaak; Ecbasis cuiusdam captivi en Speculum stultorum Minder bekende middeleeuwse dierengedichten uit de Latijnse traditie, geschreven door en voor monniken uit de benedictijnse kloosterwereld.‎

‎, Brepols, 2023 Hardcover Pages: vi + 339 pages, Size:160 x 240 mm, Language; Dutch. ISBN 9782503607825.‎

‎Van den vos Reynaerde, een middeleeuwse klassieker in de Nederlandse letteren, staat in een lange traditie van dierengedichten, waar ook de Franse Roman de Renart en de Latijnse Ysengrimus, het geniale dierenepos uit de Gentse Sint-Pietersabdij, toe behoren. In deze studie zijn twee minder bekende dierengedichten uit de Latijnse traditie gebundeld, geschreven door en voor monniken uit de benedictijnse kloosterwereld. De Ecbasis cuiusdam captivi per tropologiam - De ontsnapping van een gevangene, in figuurlijke zin -, een ongehoord werk aldus de dichter, vertelt het verhaal van een kalf dat op de vooravond van Pasen uit zijn stal ontsnapt en verdwaalt in het bos. De tekst, die bol staat van zowel serieuze als ironische citaten en allusies, laat zich lezen als het tegelijk allegorische en autobiografische werk van een monnik die, gevangen in luiheid, zijn slechte gewoontes van zich af schrijft in een fictioneel gedicht. Zoals zijn geliefde Horatius het in de veelvuldig geciteerde Ars poetica voorschreef, verenigde hij in zijn dichtwerk voor literaire fijnproevers het nuttige (bezigheidstherapie en een stichtelijk verhaal tegen de achtergrond van Pasen) met het aangename (vermaak voor zijn medebroeders ter gelegenheid van het Paasfeest en het vreugdevolle einde van de vasten) in een unieke mengelmoes van autobiografie, fabel, satire en paasverhaal. Aan het eind van de twaalfde eeuw, in Engeland, schreef Nigel van Canterbury zijn Speculum stultorum (Spiegel voor dwazen), een omvangrijke satire in de vorm van een dierengedicht vol maatschappijkritiek: de paus, koningen, bisschoppen, monniken, nonnen, kooplieden, studenten, boeren ? alle standen, van hoog tot laag, krijgen er van langs. De anti-held van dit verhaal is een domme ezel die van het ene ongeluk naar het andere blundert, mislukkingen en gefnuikte ambities aan elkaar rijgt en uiteindelijk dezelfde dwaas is die hij altijd al was, maar deze harde les moet bekopen met het verlies van zijn staart en oren.I. Ecbasis cuiusdam captivi - De ontsnapping van een gevangene: vertaling II. Nigel van Canterbury, Speculum stultorum - Een spiegel voor dwazen: vertaling III. Een brief van Nigel aan Willem van Longchamps: vertaling IV. Toelichting 1. De voorgeschiedenis van het Latijnse dierenepos 2. De ontsnapping van een gevangene: proloog, de buitenfabel, de binnenfabel, de Ecbasis als kloostertekst, de Ecbasis en de Ysengrimus 3. Een spiegel voor dwazen: inhoud, Nigels brief, de Speculum stultorum en de Ysengrimus 4. Van de middeleeuwse benedictijnse kloosterwereld naar de 20e eeuw ‎

‎ZOT VAN DIMPNA, Acht Panelen vol Passie, Lef en Rebellie‎

‎, Hannibal Publishing, 2021 HB++, 290 x 250 mm, 384 pages, NL edition. ISBN 9789463887410.‎

‎Het Dimpna-altaarstuk van Goossen Van der Weyden, kleinzoon van de beroemde Rogier, komt in primeur naar Geel. Op het hoogtepunt van de Dimpnacultus, cre ert Van der Weyden het monumentale altaarstuk. The Phoebus Foundation onderwierp de panelen aan een uitgebreid restauratieproject van meer dan 3 jaar. Je ontdekt het unieke meesterwerk, de geheimen achter de lagen verf n een interactieve scenografie, die je onderdompelt in de buitengewone wereld van Dimpna. In de zevende eeuw verloor Dimpna, een Ierse prinses op de vlucht voor haar incestueuze vader, haar hoofd in het Kempische Geel. Door haar tragische einde en onverzettelijke kuisheid werd de prinses vanaf dat moment vereerd als patrones van de geesteszieken. Vanaf de hoge middeleeuwen trokken pelgrims massaal naar Geel om een glimp op te vangen van de heilige Dimpa en brachten ze hulde aan de plaatselijke beroemdheid in de hoop hun psychische problemen te verlichten. Ook vandaag staat Geel nog bekend omwille van zijn bijzondere omgang met geesteszieken, die er thuis bij de inwoners worden opgevangen. In de vroege zestiende eeuw deed de populariteit van de heilige Dimpna de abt van de abdij van Tongerlo besluiten een enorm altaarstuk te laten maken dat het levensverhaal van deze bijzondere heilige zou verbeelden. De opdracht kwam in handen van de Antwerpse schilder Goossen Van der Weyden, kleinzoon van Vlaamse Primitief Rogier, die in zijn eclectische stijl heel wat ele menten van zijn grootvader overnam. Het resultaat van deze opdracht, het monumentale Dimpna-altaarstuk, werd recentelijk verworven door The Phoebus Foundation. De panelen werden gedurende drie jaar behandeld in het restauratieate lier van de Foundation. Het verbluffende resultaat leidde tot nieuwe inzichten over de ontstaansgeschiedenis van het altaar stuk, zijn maker en opdrachtgever, en over de cultus van de heilige Dimpna. Toonaan gevende specialisten lieten hun licht schij nen over het altaarstuk en hun jarenlange onderzoek wordt nu gebundeld in deze luxueuze, rijk ge llustreerde publicatie. Met essays van Till-Holger Borchert (Musea Brugge), Stephan Kemperdick (Staatliche Museen, Berlijn), Katharina Van Cauteren (The Phoebus Foundation), Lucinda Timmermans (Rijksmuseum, Amsterdam), Patrick Allegaert (Museum Dr Guislain, Gent) en vele anderen. Vanaf maart 2020 zal The Phoebus Foun dation het Dimpna-altaarstuk tentoon stellen in de Sint-Dimpnakerk van Geel. Daarna zal het vanaf juni te zien zijn in het Niguliste Museum van Tallinn.‎

‎Brugse edelsmeden van het ancien r gime.‎

‎Brussel, Academie Edelsmeedkunst, 2014 softcover, 320 pages, 16 kleurenfoto's, 16 x 24 cm. illustraties. merktekens, Tekst: Nederlands.‎

‎Dit boek is een studie van de edelsmeden van Brugge van het ancien r gime. In de inleiding wordt een kort overzicht gegeven van de reglementering betreffende het ambacht en van de verplichting van de edelsmeden om hun werken te maken met goud of zilver van een minimum gehalte. Dit gehalte moest door de gezworenen van het ambacht geverifieerd worden en, indien het goed was, gegarandeerd met hun merken. In deel II worden de merken van de gezworenen onderzocht en, in de mate van het mogelijke, ge dentificeerd. Er was al vroeg een Brugs merk in de vorm van een leeuwenkop, en vanaf 1612 aangevuld met een gekroonde gotische letter b. Een ander merk, jaarletter genoemd, was een letter van het alfabet die in principe van jaar tot jaar veranderd werd, zodat men de deken en de gezworenen van het ambacht kon terug vinden, die het gehalte hadden gekeurd. De tabel van dit deel geeft de gekende jaarletters weer. In deel III worden de edelsmeden vermeld, die in Brugge hebben gewerkt van 1567 tot 1798. Zij moesten ook hun persoonlijk merk op hun werkstukken slaan. Dat merk werd bij het ambacht op een koperen plaat ingeslagen naast de naam van de edelsmid, zodat men de maker van het werk bij betwisting kon identificeren. Een dergelijke plaat met zilversmeden, ingeschreven tussen 1567 en 1636, is te Brugge nog bewaard, en een archiefstuk is een kopie van een verloren plaat met de merken en namen van meesters, ingeschreven van 1713 tot 1759. Tussen de periodes van die documenten zijn aanvullingen mogelijk bij middel van andere documenten en van zilverwerk. De edelsmeden worden in chronologische volgorde weergegeven met, zo mogelijk, hun biografische gegevens, hun functies bij het ambacht en hun merk of merken. In deel IV worden meesters vermeld die werkten in Diksmuide, Eeklo, Nieuwpoort, Oostende en Veurne. Ze waren niet talrijk genoeg om een ambacht te kunnen oprichten, en moesten hun werken laten keuren door het ambacht van Brugge. In deel V is een index van de meesters en van de merken opgenomen, die toelaat de gegevens van 512 edelsmeden en ongeveer 450 merken gemakkelijk terug te vinden.‎

‎levensbeschrijving van philip verheyen‎

‎St. Nikolaas , Sint Niklaas 1862 oudheidkundigen kring van het land van Waes Soft cover 1st Edition ‎

‎Philip Verheyen, landbouwerszoon uit Verrebroek, wist op te klimmen tot leidinggevende geneesheer en ontleedkundige, leermeester voor velen. Hij overleed 300 jaar geleden, op 28 januari 1710. Hier vind je een greep uit het leven, werk en de nalatenschap van Verheyen, die vanaf de 19de eeuw ook met regelmaat gevierd werd in Verrebroek. Klik onderaan deze pagina om te tentoonstelling te bekijken. Philip Verheyen (1648-1710) Op 23 april 1648, in het hoopvolle jaar waarin de Vrede van Münster wordt afgesloten en na tachtig jaar oorlog de wapens in de Nederlanden worden neergelegd, ziet aan de Verrebroekse kant van de Bloempotstraat, Philip Verheyen het levenslicht. Hij is het derde van de zeven kinderen uit een landbouwersgezin. Philip is pas tien als hij zijn vader verliest en negentien wanneer zijn moeder sterft. Hij werkt als landarbeider op de hoeve van Carenna waar zijn intellectuele capaciteiten de aandacht trekken. Pastoor Joannes Jaspars geeft hem twee jaar lang Latijnse les en stuurt hem in 1672 naar Leuven waar hij achtereenvolgens in recordtempo zijn studies aan het Heilig Drievuldigheidscollege en aan de Artesfaculteit van de universiteit afwerkt. In 1677 schrijft hij zich in aan de Faculteit van de Godsgeleerdheid maar moet kort daarop een been laten amputeren. En aangezien het priesterschap niet te combineren valt met een handicap, heroriënteert Verheyen zich. Hij behaalt in 1681 in Leuven de graad van licentiaat in de geneeskunde en gaat in Leiden en Amsterdam verder studeren. Terug in Leuven, in 1683, treedt hij in het huwelijk. Twee jaar later wordt hij aangesteld tot professor. In 1689, tussen twee huwelijken in, wordt hij verkozen tot Rector Magnificus van de universiteit van Leuven. Philip Verheyen sterft op 28 januari 1710, vermoedelijk aan de gevolgen van tyfus. Hij laat een weduwe en zeven kinderen achter. De anatoom Philip Verheyen Reeds vanaf 1679, buiten de muren van de universiteit, voert Philip Verheyen dissecties uit op levende dieren. In Leiden volgt hij de lessen ontleedkunde in het anatomisch theater van de universiteit. In Amsterdam verblijft hij bij dr. Frederik Ruysch, wereldberoemd voor zijn anatomische lessen, menselijke preparaten en inspuitingen in de bloedvaten. In 1683 keert Verheyen terug naar Leuven. In hetzelfde jaar verdedigt hij met succes zijn doctoraat en wordt doctor in de medicijnen. Verheyen blijft zijn wetenschappelijk onderzoek voeren maar zet zich vanaf nu ook aan het schrijven. Hij publiceert vijf handboeken en meerdere traktaten. Zijn faam en bekendheid vestigt hij met de publicatie in 1693 van zijn Corporis Humani Anatomia of de Ontleedkundige beschrijving van het menselijk lichaam. Dit werk kende eenentwintig herdrukken waaronder drie Duitse en een Nederlandse vertaling. In het Corporis Humani Anatomia bundelt Verheyen de anatomische kennis van het einde van de zeventiende eeuw. Op basis van eigen onderzoek en experimenten schrijft hij een helder handboek en tekent hij zelf de talrijke beeldplaten. Zijn bedoeling is een volledig, overzichtelijk en betaalbaar handboek voor studenten geneeskunde en praktiserende artsen en chirurgijnen uit te geven. Twee generaties geneeskundestudenten zijn in de achttiende eeuw aan de Europese universiteiten opgeleid met de anatomiehandboeken van Philip Verheyen uit Verrebroek. Verrebroek viert Verheyen Sinds het midden van de negentiende eeuw herdenkt Verrebroek zijn beroemdste en meest eminente inwoner. In 1862 ging de eerste herdenking naar aanleiding van de oprichting van de Koninklijke Oudheidkundige Kring van het Waasland gepaard met de inhuldiging van zijn bronzen borstbeeld op de Varkensmarkt. Later werd het beeld verplaatst naar het huidige Verheyenplein.(overgenomen uit de Erfgeodbank Waasland) XXXII, 90 p.: ill., in-4, Buitengewone uitgaven van de Oudheidkundige Kring van het Land van Waas, 1, De rug is ernstig beschadigd, de rug vertoont enkele gaten, niet opgensneden‎

‎Ieperse edelsmeden van het ancien regime.‎

‎, academie Brussel, 2016 Softcover,176 pagina's met talrijke afbeeldingen van keurmerken, NL tekst + resume Francaise.‎

‎Het naslagwerk der edelsmeden Ieper.Dit boek (176 blz., formaat 16 x 24 cm) is een studie van de edelsmeden van Ieper van het ancien regime. In de inleiding wordt een kort overzicht van de geschiedenis van de steden Ieper, Poperinge en Roeselare gegeven. Oorlogen hebben de stad Ieper meermaals verwoest. Hongersnood en epidemieen hebben de bevolking uitgedund. Voor zilverwerk was er nog weinig ruimte. Het werd door de overheid meer dan eens opgevorderd om de kosten van het leger en de versterkingen van de stad te dekken. Dit verklaart waarom het edelsmeedwerk van de oude periode zeldzaam geworden is. Het oudste bekende stuk stamt uit het midden van de zestiende eeuw. In deel II worden de stadsmerken besproken, waarbij de aandacht gaat naar de talrijke wijzigingen. Die waren het gevolg van de vele veranderingen van regime en bijgevolg ook van reglementering. Die was beurtelings Bourgondisch, Spaans, Frans, Oostenrijks, en telkens werden nieuwe stadsmerken gebruikt, aangepast aan het nieuwe bewind. Voor de jaarletter, die het jaar van de keuring van het zilverwerk aangeeft, werd ook telkens een nieuw alfabet begonnen bij elke verandering van regime. Na 1749 werd de jaarletter vervangen door de twee laatste cijfers van het jaartal. In de mate van het mogelijke geeft het boek voor elk jaar de foto van de stadsmerken met de jaarletter of laatste cijfers, in totaal 283 foto's. is nog bekend van 1525 tot 1750 dank zij de insculpatieplaten die bewaard worden in de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis te Brussel. Het zijn koperen platen waarop de edelsmeden hun merk moesten slaan en hun naam graveren. Ze worden in de bijlage met foto's afgebeeld. Na 1750 zijn de bronnen eerder zeldzaam omdat het grootste deel van het archief aan parochieregisters, zeldzaam. Een aantal ervan konden nog gevonden worden dank zij de nota's van Arthur Merghelynck, die bewaard worden in de Koninklijke Bibliotheek van Brussel. De edelsmeden van Poperinge en Roeselare waren niet talrijk genoeg om de oprichting van een ambacht te rechtvaardigen. Ze moesten hun werken laten keuren te Ieper. Ze worden ook in het boek besproken. In bijlage wordt een alfabetische index van 122 meesters en een alfabetische index van hun 293 merken opgenomen, waardoor opzoekingen aanzienlijk vergemakkelijkt worden. Un resume et un index des marques en francais donne acces aux notices biographiques.‎

‎Klein beeldhouwwerk uit de late middeleeuwen: De zwikken van de Kortrijkse Gravenkapel ‎

‎Kortrijk, KGOKK, 2016 Softcover,.‎

‎Zwikken Gravenkapel Kortrijk . De Gravenkapel te Kortrijk bezit naast de portretten van de graven van Vlaanderen, een prachtige reeks van kleine sculpturen die ingewerkt zijn in de verschillende boogtraveeen. Deze zwikken bieden niet alleen een bloemlezing uit de bekendste thema?s uit de religieuze iconografie, maar ook prachtige weergaves van meer wereldse taferelen zoals middeleeuwse riddertoernooien. De KGOKK bestudeerde de zwikken en liet ze in 3D scannen om zo de sculpturen bij een breder publiek bekend te maken. Zwikken in de Gravenkapel Een zwik is een gebeeldhouwde versiering in de bovenhoek van een nis. De Gravenkapel telt 51 nissen met de portretten van de Vlaamse graven van Vlaanderen. Boven elk portret zit er links en rechts een zwik in hoog relief. De 102 zwikken dateren uit 1372. Oorspronkelijk waren de sculpturen polychroom, maar nu zien we ze onder een laagje goudverf, aangebracht bij de restauratie van de kapel eind de jaren 1860. De 102 zwikken vormen als het ware een lang stenen stripalbum, bedoeld tot lering en vermaak van de gelovigen. Het gaat wel niet om een doorlopend verhaal. We tellen acht reeksen, met elk een eigen thema. Elke reeks ? op de laatste na - zit gevat tussen twee pijlers en telt 8, 10, 12 of 18 beeldjes. Vier ervan brengen een samenhangend verhaal. Het eerste verhaal, rechts van het altaar, is profaan: het gaat om scenes uit een ridderroman. Op de zuidermuur zie je drie religieuze reeksen: de mirakels van Sint-Nicolaas; bv. het mirakel van de drie kinderen die de slager had gedood (52 en 53); het leven van de H. Maria en het kind Jezus (de Geboorte (58), de Kindermoord (62 en 63), de Vlucht naar Egypte (64), enz.); het levensverhaal van de H. Willibrordus. Deze reeks loopt door op de westelijke muur. Vier andere reeksen hebben een wat vage thematische eenheid, meestal met moraliserende strekking. In deze reeksen komen nog al wat ?hybriden? voor: figuren die half mens half dier zijn, zoals een zeemeermin, een centaur, enz. Met deze beelden wilde men de gelovigen diets maken dat de zondige mens terugglijdt tot het dierlijk niveau. Zo toont een monnik met het achterlijf van een paard en vaag gesuggereerde genitalien, wat geilheid aanricht (18). Ook gekroonde en gemijterde koppen krijgen soms dierlijke attributen. De laatste zwik (n? 102), naast de deur, toont een gemijterde bisschop met vleermuisvleugels en klauwen. De boodschap is duidelijk: hoogmoed maakt machtigen soms tot monsters van de duisternis! De middeleeuwse clerus had blijkbaar geen probleem met zelfcensuur! De zwikken bestudeerd De beste beschrijving van deze zwikken tot hiertoe was van de hand van de h. L. Devliegher, ?De Onze-Lieve-Vrouwekerk te Kortrijk? (1973). Vic Nachtergaele, lid van Onthaal en Info van de O.L.Vrouwekerk en van de KGOKK, vroeg zich af of men meer kon achterhalen over de betekenis en de achtergrond van deze beeldhouwwerken. De heer Ronald Van Belle, iconoloog, was graag bereid zijn kennis ten dienste te stellen. Omdat de zwikken op 4 meter hoogte geplaatst zijn, is het als bezoeker moeilijk alle details te zien. Om meer inzicht te krijgen in de zwikken liet de KGOKK de zwikken in 3D inscannen door het Kortrijkse bedrijf Ten. Het resultaat van de studie kan je lezen in de Handelingen 2016 ‎

‎Cristal Palace of het verhaal van een lege ciderfles in een champagne-emmer.‎

‎Antwerp, Ronny Van de Velde, 2021 Hardcover 118 pages, Illustrated. 25x34cm .‎

‎Cristal Palace of hoe een iconisch Antwerps bordeel de inspiratiebron vormde voor diverse kunstenaars. Tentoonstelling in de Rossaert met werk van Karin Borghouts, Otto Dix, James Ensor, Andr Favory, Paul Joostens, Paul Snoek, Marcel Stobbaerts, Paul Van Ostaijen... Publicatie met teksten van Xavier Canonne, Matthijs de Ridder, Dennis Van Mol en Frank Van Eeckhout. Vertrekkend van het mythische Antwerpse Cristal Palace, schetst Xavier Canonne de geschiedenis van de prostitutie van de oudheid tot het meer recente beleid in Antwerpen. Prostitutie is een maatschappelijk fenomeen en van oudsher gaan prostitutie, macht en religie hand in hand. Ook de spanning tussen abolitionisten en zij die streven naar een menswaardige regeling is een constante. Matthijs de Ridder en Dennis Van Mol schetsen in hun korte geschiedenis van het Cristal Palace hoe prostitutie al sinds de tweede helft van de 19e eeuw verweven is met het verlangen van artistieke vernieuwers naar een nieuwe wereld. Nadat in de 19e eeuw William Turner, Vincent Van Gogh en F licien Rops het terrein al hadden verkend liet ook Paul van Ostaijen zich ? net als als Rik Wouters, James Ensor en Paul Joostens ? naar dit ?Glazen Kot? slepen. Dit inspireerde hem tot een aantal van de meest sprekende passages uit Bezette Stad. Tegelijkertijd nam de strijd tussen Goed en Kwaad hier Bijbelse proporties aan. Frank Van Eeckhout heeft het over ?Het Kristallen Paleis en de feestelijke verbeelding van Paul Joostens (1917-1925)?. Hij toont aan hoe de avant-garde in Antwerpen eerst een doorbraak kende rond de figuur van Paul van Ostaijen en in de jaren 1920 een gouden tijd beleefde. Net als voor Van Ostaijen, was de stad voor Paul Joostens een markant gegeven in zijn leven en werk. Het Cristal Palace en de buurt rond de Sint-Pauluskerk speelden voor Paul Joostens een bijzondere rol en verbonden zijn persoonlijke geschiedenis met die van de stad.‎

‎Bibliotheek van de Abdij van Park : Volume I + Volume II‎

‎, Peeters 2014, 2014 Softcover, 611 pagina's, NL, 290 x 240 mm, als nieuw, met illustraties in kleur. ISBN 9789042931671.‎

‎Reeds van in de middeleeuwen genoten de abdijen en de kloosters naam en faam als centra van intellectueel leven en kennisoverdracht. In de abdij van Park was dit niet anders. Boeken en manuscripten werden er vervaardigd, gelezen, gekoesterd en veilig bewaard. De oudste vermeldingen van een bibliotheekruimte in de abdij van Park gaan terug tot het jaar 1154. In 1672, in volle barokperiode, bouwde abt Libertus de Pape een prachtige nieuwe bibliotheek op de bovenverdieping van de zuidvleugel van het kloosterpand. Meteen een waardig onderkomen voor de talrijke boekbanden en handschriften. Hoewel de abdij van Park de Franse Revolutie en de tijdelijke sluiting in 1797 overleefde, braken er moeilijke jaren aan voor de Norbertijnen van Park-Heverlee. Beroofd van hun uitgestrekte landbouwdomein en met weinig perspectieven op een officiele heroprichting werd er in 1828 beslist om een belangrijk deel van de oude boekencollectie te verkopen. Vele boeken uit de abdijbibliotheek belandden uiteindelijk in de universiteitsbibliotheek van Leuven. Dit was een goede zaak: het patrimonium was gered en bleef in Leuven. Helaas niet voor lang, want de Eerste Wereldoorlog legde de universiteitsbibliotheek in de as. Lang voor het losbarsten van het oorlogsgeweld in 1914, meer bepaald in 1836, slaagde de abdij van Park erin om zich als kloostergemeenschap herop te richten. Onmiddellijk startten enthousiaste bibliothecarissen met het herstofferen van de bibliotheekcollectie, waarvan een belangrijke kern nog dateerde van voor de verkoop in 1828. Het eindresultaat van deze zoektocht, zijnde 4576 oude drukken (boeken gedrukt voor 1836) vormt het onderwerp van de catalogus van de Bibliotheek van de Abdij van Park. Het werd een lijvig boekwerk in twee delen met ruime inleiding en catalogus. Er is niet alleen oog voor het boekenbestand in zijn rijke verscheidenheid, het belang van de abdijbibliotheek, de schitterend versierde bewaarruimte maar ook voor boekbinders, boekentafels, sierfileten , muiters etc. Prachtige en gedetailleerde afbeeldingen zorgen voor variatie en een kleurrijke bladspiegel. Dit lang verwachte boek is de ultieme publicatie over de abdijbibliotheek van de Parkabdij. Een boek dat perfect past in de restauratie, de herwaardering en de culturele ontsluiting van de unieke erfgoedsite en Norbertijnenabdij van Park.‎

‎3 handgeschreven rekeningregisters - 1776 tot 1787 // 3 livres de comptes de 1776 à 1787 (néerlandais).‎

‎ 1er : In kwaliteit als rentmeester der goederen lijnen excellentie den heere general baron van der DUIJN in de .. Ambagts Deerlykheid van Henklenoord competurende over de jaeren 1772 - 1773 - 1774 en 1775. 2 losse vellen manuscripten; 4 blanco vellen; 7 handgeschreven bladen van 1 tot 7; verzameling van 69 verschillende handgeschreven documenten (1776 to 1780). Slechte staat met watervlekken en rode vlekken. Leesbare reeks.// 2e : In kwaliteit als rentmeester der goederen lijnen excellentie den Heere General Baron van der DUIJN in de .. Ambagts Deerlykheid ... van Henklenoord competurende over de jaeren 1776 - 1777 - 1778 - 1779. 2 losse vellen: 34 bladerdeegbladen van 1 t/m 34, handgeschreven. //3e : In kwaliteit als rentmeester der goederen de hooge Erven van Wylen lijne excellentie den heere general baron van der DUIJN in de Ambagts Hurlykneyd van Henklenoord competurende over de jaeren 1781, 1782, 1783, 1784, 1785, 1786 en 1787. 3 blanco vellen, 46 bladerdeegbladen, met handtekening van P. de Geep.//// 1er : En qualité d'intendant des lignes de marchandises excellence du général baron van der DUIJN dans le .. Ambagts Deerlykheid van Henklenoord ... au cours des années 1772 - 1773 - 1774 et 1775. 2 feuilles volantes manuscrites ; 4 feuillets vierges ; 7 feuillets manuscrits foliotés de 1 à 7 ; liasse de 69 documents manuscrits différents (1776 à 1780). Mauvais état avec mouillures et des taches rouges. Série lisible.//2ème : En qualité de intendant des lignes de marchandises excellence de Heere General Baron van der DUIJN dans le .. Ambagts Deerlykheid ... van Henklenoord ... au cours des années 1776 - 1777 - 1778 - 1779. 2 feuillets volants : 34 feuillets foliotés de 1 & 34, manuscrits. // 3e : En qualité d'intendant des biens, les hauts héritiers de Wylen ... l'excellence lord general baron van der DUIJN dans les Ambagts Hurlykneyd van Henklenoord ... au cours des années 1781, 1782, 1783, 1784, 1785, 1786 et 1787. 3 feuillets vierges, 46 feuilltes foliotés, signés P. de Geep. //// 1st: As intendant of the lines of goods excellence of General Baron van der DUIJN in the .. Ambagts Deerlykheid van Henklenoord ... during the years 1772 - 1773 - 1774 and 1775. 2 handwritten loose sheets; 4 blank sheets; 7 handwritten leaves foliated from 1 to 7; collection of 69 different handwritten documents (1776 to 1780). Bad condition with water stains and red spots. Readable series.//2nd: As intendant of the lines of goods excellence of Heere General Baron van der DUIJN in the .. Ambagts Deerlykheid ... van Henklenoord ... during the years 1776 - 1777 - 1778 - 1779. 2 loose sheets: 34 foliate sheets of 1 & 34, manuscripts.3rd: As steward of the estates, the high heirs of Wylen ... Excellency Lord General Baron van der DUIJN in the Ambagts Hurlykneyd van Henklenoord ... during the years 1781, 1782, 1783, 1784, 1785, 1786 and 1787. 3 blank sheets, 46 foliated sheets, signed P. de Geep.‎

‎Pieter de GEEP, (Bergen op Zoom), raad-en oudburgemeester, thesaurier - (conseiller et ancien maire, caissier)Adam François van Duijn, Heer van's Gravenmoer Maasdam Benthum en Heulelenoord. Genaraal Majoor en chef v.h. regiment Cavalerie) Overleden aan verwondingen 22 Nov. 1793 te Rijssel, oud 43 jaar (Adam François van Duijn, seigneur de Gravenmoer Maasdam Benthum et Heulelenoord. Major général et chef v.h. régiment de cavalerie) Mort des suites de ses blessures le 22 nov. 1793 à Lille, âgé de 43 ans) ‎

‎CONVERSATIONS : Hedendaagse en historische meesters in gesprek / Contemporary and Historical Masters in Dialogue.‎

‎, Hannibal Books, 2023 softcover, 284 x 240 mm, NL / ENG edition, 160 pag., NEW / NIEUW, illustr. in kleur / z/w - colour / b/w. ISBN 9789464666809.‎

‎Unieke kruisbestuiving tussen hedendaagse en historische meesters in het Antwerpse Museum Mayer van den Bergh. Museum Mayer van den Bergh nodigt dit najaar 15 hedendaagse kunstenaars uit om in dialoog te gaan met hun imposante collectie. De werken van Bram Demunter, Marcel Dzama, Adrian Ghenie, Kati Heck, Leiko Ikemura, Edward Lipski, Jonathan Meese, Ryan Mosley, Muller Van Severen, Tobias Pils, Tal R, Ben Sledsens, Dennis Tyfus, In s van den Kieboom en Rinus Van de Velde worden naast de wereldberoemde Dulle Griet van Pieter Bruegel geplaatst, maar ook naast de portretten van Cornelis De Vos en Alessandro Allori, stillevens van Antwerpse meesters zoals Dani l Seghers en werken van Jacob Jordaens, Joachim Patinir en Gerard de Lairesse. Enkele kunstenaars lieten zich ook rechtstreeks inspireren tot het maken van nieuw werk, waaronder Jonathan Meese, Tal R, Ben Sledsens, Bram Demunter, Rinus Van de Velde en Dennis Tyfus. Publicatie bij de tentoonstelling Conversations in Museum Mayer van den Bergh, Antwerpen, van 10 november 2023 tot 3 maart 2024. Unique cross-fertilisation between contemporary and historical masters in the Antwerp Museum Mayer van den Bergh This autumn, Museum Mayer van den Bergh invites 15 contemporary artists to enter into a dialogue with its impressive collection. The works of Bram Demunter, Marcel Dzama, Adrian Ghenie, Kati Heck, Leiko Ikemura, Edward Lipski, Jonathan Meese, Ryan Mosley, Muller Van Severen, Tobias Pils, Tal R, Ben Sledsens, Dennis Tyfus, In s van den Kieboom and Rinus Van de Velde are placed alongside Pieter Bruegel?s world-famous Dulle Griet (?Mad Meg?), but also next to the portraits of Cornelis De Vos and Alessandro Allori, still lifes by Antwerp masters such as Dani l Seghers and works by Jacob Jordaens, Joachim Patinir and Gerard de Lairesse. A number of artists have also been directly inspired to create new work, including Jonathan Meese, Tal R, Ben Sledsens, Bram Demunter, Rinus Van de Velde and Dennis Tyfus. Publication accompanying the exhibition Conversations in Museum Mayer van den Bergh, Antwerp, from 10 November 2023 to 3 March 2024.‎

‎ontdekking van het dagelijks leven. Van Bosch tot Bruegel‎

‎, Boijmans van Beuningen , 2015 Paperback, 280x225mm, 296p, throughout bw and col. illustrations. Dutch (NL) edition . ISBN 9789069182889.‎

‎Bij de gelijknamige tentoonstelling in Museum Boijmans Van Beuningen verschijnt een rijk geillustreerde Nederlandstalige publicatie onder redactie van Friso Lammertse en Peter van der Coelen, conservatoren van Museum Boijmans Van Beuningen. Daarnaast dragen onder andere Matthias Ubl en Alexandra Gaba-Van Dongen bij aan de publicatie. Nooit eerder is er een boek over de vroege genrekunst gepubliceerd. Anders dan een traditionele catalogus geeft deze uitgave dan ook een breed overzicht van de voornaamste kunstenaars en ontwikkelingen dat voorziet in deze lacune. Daarnaast worden in een zestal thematische intermezzo's enkele alledaagse gebruiksvoorwerpen uitgelicht die op de schilderijen zijn afgebeeld. De publicatie wordt uitgegeven door Museum Boijmans Van Beuningen en vormgegeven door Tessa van der Waals. Het dagelijks leven uit de 16de eeuw staat dit najaar centraal in Rotterdam met bordelen, feestvierende boeren, kwakzalvers en ongelijke liefde. Met ironie en zelfspot wordt de maatschappij weerspiegeld in de kunst. Soms is er sprake van een moraal, maar de humor en ironie overheerst. Niets ontsnapte aan de aandacht van deze generatie kunstenaars. Nooit eerder is een tentoonstelling met topwerken uit de periode vanaf de late Middeleeuwen tot circa 1570 rondom dit thema gemaakt. De tentoonstelling ?Van Bosch tot Bruegel? bevat een selectie van politiek incorrecte schilder- en prentkunst van het hoogste niveau. Zo?n veertig zestiende-eeuwse schilderijen en eenzelfde aantal prenten worden uit belangwekkende particuliere en museale collecties naar Rotterdam gehaald voor deze tentoonstelling over zestiende-eeuwse genreschilderkunst, een nieuw thema in die periode. Schilderkunst werd voor het eerst losgekoppeld van religie of portretten: het dagelijks leven is de nieuwe inspiratiebron en satirische onderwerpen worden niet geschuwd. Geen keurig werkende burgers, maar oplichters, dronkenlappen en zotten in allerlei gedaanten‎

‎VAN BRUEGEL TOT RUBENS MEESTERTEKENINGEN uit de verzameling van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van Belgi ‎

‎, Artha. Art & Heritage, 2024 HB, 290 x 235 mm, 304 pages, 290 illustraties, NL edition. ISBN 9789464368192.‎

‎Van Bruegel tot Rubens. Meestertekeningen uit de verzameling van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van Belgi toont aan de hand van een weloverwogen selectie een fraai en representatief overzicht van twee eeuwen tekenkunst in de Nederlanden. Bladen van begenadigde tekenaars zoals Pieter Bruegel de Oude, Cornelis Massijs, Lambert Lombard, Frans Floris, Hans Bol, Maerten de Vos, Johannes Stradanus, Otto van Veen, Lucas van Uden, Peter Paul Rubens, Jacques Jordaens, Jan Breughel de Oude, David Teniers of Frans Snijders zijn kunstwerken op zich maar illustreren ook de verschillende functies die tekeningen kunnen hebben. De keuze omvat immers zowel oefenbladen en kopie n naar grootmeesters uit het verleden, gemaakt door aankomende kunstenaars tijdens hun opleiding, als studies van de menselijke anatomie, van houdingen en gelaatsuitdrukkingen die situeren zijn in het ontstaansproces van schilderijen, maar evenzeer uitgewerkte modellen voor een volledige compositie - schilderijen, wandtapijten of glasramen -, en ten slotte zelfstandige tekeningen, die kunstenaars maakten voor opdrachtgevers, voor bevriende collega's, of om te verkopen als autonoom kunstwerk. Kroonjuweel is het wereldvermaarde, vroeg 16de-eeuwse Errera-tekeningenboek van een onbekende grootmeester op wiens identiteit dit boek een nieuw licht werpt. Van Bruegel tot Rubens laat zien hoe de veelal ongekende en zelden getoonde schat aan tekeningen van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van Belgi een staalkaart vormt van de Vlaamse tekenkunst van de 16de en de 17de eeuw. Dit boek is het vijfde en laatste deel, en tevens de bekroning, van een reeks publicaties over de tekeningenverzameling van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van Belgi .‎

‎Bruut | Atlas van het brutalisme in Nederland‎

‎, WBooks, 2023 Hardcover, 320 pag. NL, 295 x 250 mm, 402 afbeeldingen in kleur en zwart-wit, Nieuw. ISBN 9789462585379.‎

‎Smaken verschillen, ook als het om gebouwen gaat en zeker wanneer die gebouwen gemaakt zijn van beton, heel veel beton. De een vindt het sculpturaal en imposant, de ander lomp en intimiderend. Terwijl het ene gebouw de monumentenstatus verwerft, wordt het andere gesloopt. De makers van BRUUT ? atlas van het brutalisme in Nederland gaat er niets boven het brutalisme. Dit boek is dan ook een ode aan misschien wel de meest verguisde bouwstijl. De makers van BRUUT, Arjan den Boer, Martijn Haan, Bart van Hoek, Martjan Kuit en Teun Meurs, vonden elkaar in hun gedeelde voorliefde voor het brutalisme. En ze zijn daarmee niet de enigen. De waardering van de bouwstijl beleeft wereldwijd een renaissance. Lange tijd was de sloophamer de meest voor de hand liggende optie voor ?die lelijke betonnen monsters?, tegenwoordig wordt dit erfgoed uit de jaren vijftig tot tachtig steeds vaker getransformeerd of gerevitaliseerd. Bruut is een eerste inventarisatie van de honderd ?bruutste? gebouwen van Nederland, met extra aandacht voor de top 20. Themateksten bespreken de soorten gebouwen waarin de architectuurstijl werd toegepast. En de belangrijkste architecten van het brutalisme krijgen een portret: Ben Ingwersen, Hugh Maaskant, Sier van Rhijn, Piet Zanstra, Jo van den Broek en Jaap Bakema. Zij vonden inspiratie bij de Frans-Zwitserse architect Le Corbusier, de godfather van het brutalisme. Le Corbusier ontwierp de l?Unit d?Habitation (1952), een iconische woonflat in Marseille, en de kapel Notre Dame du Haut in Ronchamp in b ton brut: ruw, onafgewerkt beton. Het materiaal zou een belangrijk stijlkenmerk worden van het brutalisme. In Nederland kennen we bijvoorbeeld de markante Aula van de TU Delft, het Eerste Christelijke LTS Patrimonium in Amsterdam, maar ook het Provinciehuis van Noord-Brabant en het NS-station in Doetinchem danken hun karakteristieken aan de uitgangspunten van de bouwstijl. BRUUT breekt een lans voor het architectonisch erfgoed, zodat de waardering groeit en de dreiging van sloop vermindert. Zodat de ?bruutste? gebouwen van Nederland, van school tot kerk, van winkel tot waterkering, van kantoor tot woonhuis, niet meer over het hoofd gezien worden. Daarvoor is alles uit de kast gehaald: eerlijke beschrijvingen, prachtige foto?s, en een afwerking geheel in stijl.‎

‎VAN ANTWERPEN NAAR AMSTERDAM : Schilderkunst uit de zestiende en zeventiende eeuw‎

‎, Hannibal Books, 2023 Softcover met flappen, 408 pag. NL editie, 290 x 250 x 35 mm ,Nieuw !, Mooi dik boek met talrijke illustraties in kleur / z/w. ISBN 9789464666120.‎

‎Ontdek hoe Vlaamse en Brabantse meesters Nederland groot hebben gemaakt De Nederlandse kunst van de zeventiende eeuw wordt wereldwijd geroemd, maar hoe 'Hollands' zijn deze schilderijen werkelijk? Aan de hand van ruim negentig topstukken van Vlaamse en Hollandse meesters laat dit boek zien dat de bloei van de zeventiende-eeuwse Hollandse schilderkunst er niet was geweest zonder het zestiende-eeuwse Antwerpen. Religieuze vluchtelingen die vanuit deze metropool naar het noorden trokken, speelden hierin de hoofdrol. De Val van Antwerpen in 1585 resulteerde namelijk in de massale uittocht van Antwerpenaren naar het noorden. Aan de hand van persoonlijke verhalen en diepgaand onderzoek wordt kennisgemaakt met het verhaal van talentvolle en goed opgeleide kunstenaars en kooplieden die in het noorden godsdienstvrijheid en nieuwe handelsmogelijkheden zochten. Van Antwerpen naar Amsterdam toont unieke werken van grote meesters als Joos van Cleve, Pieter Aertsen, Maerten de Vos, Frans Floris, Frans Hals, Peter Paul Rubens, Antoon van Dyck, Jacob Jordaens, Jan Steen en Rembrandt van Rijn. Publicatie bij de tentoonstelling Ode aan Antwerpen, hoe Vlaamse meesters Nederland groot maakten in het Museum Catharijneconvent van 14 mei tot 17 september 2023. Van Antwerpen naar Amsterdam is geen catalogus maar een tijdloos referentiewerk dat in geen enkele kunstboekenbibliotheek mag ontbreken. Met tekstbijdragen van onder anderen Micha Leeflang, curator in het Museum Catharijneconvent, Koenraad Jonckheere, hoogleraar kunstgeschiedenis aan de Universiteit Gent en auteur van de bestseller A New History of Western Art, en Sven Van Dorst, hoofd van het restauratieatelier van The Phoebus Foundation.‎

‎Nieut Kaert boeck vande XVII Nederlandsche Provincien, HERUITGAVE VAN DE ATLAS VAN DE NEDERLANDEN UITGEGEVEN DOOR F. DE WIT IN 1670-1672 MET EEN INLEIDING VAN H.A.M. VAN DER HEIJDEN. ReeDITION DE L?? ATLAS DES PAYS-BAS PUBLIe PAR F. DE WIT EN 1670-1672, ACCOMPAGNeE D?? UNE INTRODUCTION DE H.A.M.‎

‎, Leuven, U pers,1999., Bound, with dusjacket, in kunstlederen band, 40 p. - 51 x 31,50 cm, tweetalige inleiding (Nederlands-Frans) 20 p. facsimile tekst, 25 kaartbladen van 51 x 63 cm. ISBN 9789061868743.‎

‎Zo ook in de Atlas van de XVII Provincien, die in de tweede helft van de 17de eeuw in verschillende edities werd uitgegeven door de Amsterdamse drukker/uitgever en graveur Frederik de Wit (? 1629/30 - 1698). Deze publicatie, die in facsimile wordt uitgegeven, bevat een overzichtskaart van de XVII Provincien en een aantal gewestkaarten van de Nederlanden. In totaal gaat het om 25 kaartbladen (51 x 63 cm). Opmerkelijk is de aanwezigheid van een kaart van Westfalen en de kaart van de reisweg van de Nederlanden via Duitsland naar Italie en via Zwitserland naar Genua, Luon en Rome. Naast de kaarten wordt ook de originele beschrijving van 20 bladzijden in de facsimile opgenomen. De facsimile van de atlas (editie 1670/72) wordt voorafgegaan door een uitvoerige inleiding van de hand van Dr. H.A.M. van der Heijden, waarin leven en werk van de kunstenaar worden geschetst. Voorts wordt ingegaan op de geschiedenis van deze atlas en op de afzonderlijke kaartbladen. Deze inleiding is opgesteld in het Nederlands Text in Dutch et French. ‎

‎Orf vres de l'ancien r gime au poin on de Namur‎

‎, Peeters leuven,, 2020 softcover 112 pages ill. au poin on de Namur. ISBN 9789042943384.‎

‎Orf vres de l'ancien r gime au poin on de Namur L' tude des orf vres de Namur de l'ancien r gime est faite de la m me fa on que celle des orf vres de Bruxelles, parue en 2019 (W. van Dievoet, Orf vres de l'ancien r gime au poin on de Bruxelles). L' tude des orf vres de Namur de l'ancien r gime est faite de la m mefa on que celle des orf vres de Bruxelles, parue en 2019 (W. van Dievoet, Orf vres de l'ancien r gime au poin on de Bruxelles). Elle comprendtrois parties: 1) La premi re partie concerne la r glementation del'orf vrerie visant garantir le titre du m tal pr cieux, contr ler parle doyen et les jur s du m tier. 2) La seconde partie d crit lespoin ons utilis s par le m tier sur l'argenterie pour confirmer que lapi ce a t essay e et qu'elle est conforme la r glementation. Namurl'ann e de l'essai ne figure sur les pi ces qu' partir de 1682. Elle estindiqu e jusqu'en 1750 par p riode de quelques ann es et partir de 1750ann e par ann e. Des photos des poin ons de garantie figurent dans lelivre. Le tableau de ces poin ons est presque complet partir de 1682. Iln'en manque que trois. 3) La troisi me partie comprend le registredes orf vres connus avec, dans la mesure du possible: a) les l ments biographiques, tels que la naissance, le mariage et le d c s, b) la carri re de l'orf vre avec la date d'inscription comme apprenti,comme ma tre, ainsi que les fonctions ventuelles exerc es dans le m tier, c) quand il est connu, une photo du poin on personnel de l'orf vre. Des index chronologiques et alphab tiques des noms et des poin onsdes orf vres compl tent l'ouvrage. Il s'agit donc d'un pr cieuxlivre de r f rence pour les mus es et les collectionneurs d'argenterieancienne de Namur. De studie van de edelsmeden van Namen vanhet ancien r gime is op dezelfde wijze gedaan als deze betreffendede edelsmeden van Brussel (W. van Dievoet, Edelsmeden van het ancienr gime met merken van Brussel), gepubliceerd in 2019. Ze omvat driedelen: 1) Het eerste deel betreft de reglementering van hetedelsmeedwerk met het doel het gehalte van het edelmetaal te waarborgen enhet te doen verifi ren door de deken en de gezworenen van het ambacht. 2) Het tweede deel beschrijft de stempels die door het ambacht op hetzilverwerk aangebracht werden om te bevestigen dat het stuk gekeurd werden dat het conform was met het reglement. Te Namen komt het jaar van dekeuring slechts voor op de stukken van na 1682 per periode van enkelejaren, en vanaf 1750 jaar per jaar tot 1793. Foto's van die keurmerkenstaan in het boek. De tabel is bijna volledig, op drie na. 3) Hetderde deel omvat het register van bekende zilversmeden met in de mate vanhet mogelijke: a) de biografische gegevens, zoals het jaar vangeboorte, huwelijk, en overlijden, b) de loopbaan van de zilversmid,met het jaar van zijn inschrijving als leerknaap, als meester-zilversmid,evenals zijn eventuele functies in het ambacht, c) de foto van zijnpersoonlijk merk. Chronologische en alfabetische indexen van denamen en merken van de edelsmeden vervolledigen het boek. Het boekis dus een waardevol naslagwerk voor musea en verzamelaars van antiekzilverwerk van Namen. ‎

‎sportkroniek uit de XVde eeuw : de deelname van Costen van Halmale en andere Antwerpse gezellen aan verscheidene tornooien : la participation de Costen van Halmale et d'autres compagnons anversois divers tournois‎

‎Wijnegem, Homunculus 2013, 2013 Softcover, 72 pagina's, Nederlands/Francais, .‎

‎ Costen of Constantin II van Halmale, Burgemeester van Antwerpen Datum van Geboorte 1437 Plaats van geboorte: Antwerpen, Antwerpen, Flanders, Belgium (Belgi ) Overlijden: 1507 (69-71) Antwerpen, Antwerpen, Flanders, Belgium (Belgi ) Naaste familie: Zoon van Jan van Halmale, Mayor of Antwerp en Marguerite van Halmale Man van Catelijne (Catharina, Katline) van de Werve, I Vader van Hendrik van Halmale; Willem van der Halmale Langedries, Mayor of Antwerp, Knight; Margaretha van der Halmale Langendries; Catharina Norbertina van der Halmale Langendries en John(Jan) de Halmale (of van de Werve???), John IV Broer van Magdalena van Halmale en Knight Jan van Halmale, Mayor of Antwerp‎

‎Ordonnantie Albertine van 15 January 1618 op de Policie ende Administratie van de goederen ende inne-komen der Stadt Antwerpen, ende het ghene daer af dependeert. mitsgaders de voordere Reglementen desaengaende posterieurlyck geëmaneert, hier by gevoeght de Reglementen raeckende het bestier van de Breede-Raeden.‎

‎" Antwerpen, Grangé, 1771, in-4°, 20 x 15 cm, titel +(1)(bl) + (5)+(1)(bl)+147pp halflederen band uit de tijd met kleine beschadigingen. BIJGEBONDEN; 1) Reglement van den 17 Oct. 1654, met reglement van den 24. November1752, 49 pp. 2) Reglement van den 9.December 1755, 12 pp. 3) Eerste Plan van accordt ende Reglement tusschen de Heeren Borgemeesters...der Stadt Antwerpen, ende de Credirentieren ...4) Tweede Plan van accordt...der soo genaemde Casse van Reductie (1740, Wed. Jouret), 3 pp. 5) (Ordonnantie van Keizer Karel, Brussel 2 december 1739) betreffende de Casse van Reductie, Wed. Jouret, 6 pp.Reglement (van keizerin Maria Theresia van 29 mei 1756), betreffende de verplichting van notarissen om hun protocollen, inventarissen en akten te deponeren, Antwerpen, wed. Jouret, 1757,8 pp. Extracten in manuscript van de placaertboeck berustende ter secretarije (van Antwerpen), 65 pp (enkele blank), (ordonnanties, placaeten e.d. van 1757 tot 1773). (Achteraan, na ca. 100 blanke pp ); De gagien van den commis des rentmeesters, in manuscript, 2 pp. Een nota van ca. 1/2 pp betreffende de schulden van de Gilde den oude handboghe. Laat 18e-eeuwse compilatie van juridische teksten die betrekking hebben op het bestuur van Antwerpen. De samenstelling van de teksten wijst op iemand met een bestuurlijke en/of financiële functie (rentmeester) die misschien ook verbonden was met de Gilde van den Ouden Handboog. Op pp40-42 worden ook enkele decreten gekopiëerd van Karel van Lorreinen betreffende de ''Academie Royale de Peinture et de Sculpture''."‎

‎Verzameling originele documenten betreffende de oprichting van een '' Algemeen Seminarie '' te Leuven.‎

‎" Verzameling originele stukken betreffende de oprichting van het Algemeen Seminarie te Leuven. De stukken zijn afkomstig uit het archief van H.C.N. Van der Noot. 1) Brief, in-folio, 4 pp, (met watervlekken). Leuven, 12 Mei 1787, ondertekend door 51 theologanten en seminaristen van het Algemeen seminarie binnen Leuven. De heren Dedieudonné (priester van het Arras College) en Brabant bekomen de opdracht om in Brussel een advocaat te zoeken en hem te gelasten de beledigingen aan de seminaristen aangedaan te ''erstellen''. 2) Brief, in-folio, 4 pp, één p. beschreven, (met watervlekken). Leuven, 13 Mei 1787, geadresseerd aan Vandernoodt, ondertekend door Dedieudonné. De advocaat ontvangt argumenten om zijn aanklacht i.v.m. het Seminarie-generaal te stofferen; o.a. het gedrag van een zekere Stoger (Stoegar ?). 3) Brief, in-4°, 4 pp, één p. beschreven, Leuven, 15 Mei 1787, waarschijnlijk ook geadresseerd aan Vandernoodt, ondertekend door Dedieudonné. De advocaat ontvangt nog wat informatie i.v.m. de aanklacht tegen het Seminarie-generaal... 4) Brief, in-4°, 4 pp (één beschreven), met poststempel, met sporen lakzegel, Leuven 25 juni 1787, geadresseerd aan M; Vandernoodt junior, advocaat van de heeren Staeten van Brabant; Priester Dedieudonné en Gobert vragen het document (1) terug aangezien ; ''de plus-serieuses affaires vous occupent''. 5) Copie van een akte op gezegeld papier, in-folio, 4 pp, waarvan twee beschreven, zegel van 8 S, (1788), akte opgesteld door notaris Bisschop, 22 maart 1788. De ''Coll. maj. praesis'' J.F. Vandevelde benoemt J.Bax tot procurator van het Groot Collegie en o.a. ook tot adminstrator van de Universiteitsbibliotheek. 6) Copie van een akte op gezegeld papier, in-folio, 4 pp, waarvan twee beschreven, zegel van 8 S, (1788), akte opgesteld door notaris Bisschop, 6 april 1788. J.F. Vandevelde geeft J. Bax alsook Notaris Bisschops procuratie om in rechte op te treden tegen ''feijtelijkheden of troebels'' veroorzaakt aan het Groot Collegie. 7) Copie van een akte op gezegeld papier, in-folio, 8 pp, waarvan zeven beschreven, zegel van 4 S, (1788), (tweemaal) akte opgesteld door notaris Bisschop, 14 april 1788. Verslag door J.L. Bax, P.Jansens, G. Gielen ...procurator en theologanten van het Groot Collegie over het optreden van Doctor van Leempoel, dhr. Stassart, dhr. D'houck van het Ieperse Seminarie en de koninklijke commissaris De Laveilleuse. Deze heren komen Bax afzetten en D'Houck aanstellen tot nieuwe procurator. Ze eisen ''met geweld ende drijgementen'' de sleutels, en de verwijdering van Bax en de zijnen."‎