Write to the booksellers3 books for « maarten inghels »Edit
CONTACT
, Bezige Bij, 2018 sc 308 pp 17,0 x 23,9 x 2,7 cm ***** GESIGNEERD DOOR MAARTEN INGHELS. ISBN 9789023454779.
Maarten Inghels is geen dichter die zijn verzen gereproduceerd wenst te zien op de gevels van het stadhuis en musea. In plaats daarvan plantte de groendienst met sla, rucola en spinazie de dichtregel ?Wanneer wij zomer zaaien in elkaar? letterlijk op vier plekken in de stad, waaronder het park van het Middelheimmuseum. Het stadsgedicht ?Volksbevraging?, dat is verspreid als offici le enqu te, stelde in 35 verzen evenveel vragen aan de lezer over zijn of haar gemoed, geloof en cultuur. Met deze Proust Questionnaire vroeg Inghels de staat van de samenleving op enbracht hij de identiteit van de stadsbewoner in kaart. In de zomer van 2016 ondernam hij een voettocht langs de Schelde van bron tot monding om de stroom te controleren op onregelmatigheden en oneffenheden. Verder verzond hij met een radiosatelliet een gedicht naar de maan; radiozendamateurs van over heel de wereld vingen het weerkaatste signaal weer op.
Matthieu Ronsse A Procession of Lobsters
, ludion, 2020 HB, 300 x 230 mm, 240 pages, E/ NL edition. ISBN 9789493039254.
Matthieu Ronsse (1981) is een Belgisch kunstenaar. Zijn schilderijen lijken vaak onafgewerkt en bevatten referenties naar oude meesters, fragmenten uit zijn priv leven of knipsels uit fotografie- en architectuurboeken. Vaak scheurt hij de werken, of snijdt hij ze in stukken; soms laat hij ze zelfs door regen en wind verweren. Ronsse gaat een confrontatie met de schilderkunst aan en stelt al haar kwaliteiten in vraag ? materialen, technieken, onderwerpen en geschiedenis. Het boek A Procession of Lobsters geeft een overzicht van het werk dat Matthieu Ronsse in situ maakte: in een tankstation in Oudenaarde, in de villa van een verzamelaar, in een cateringbedrijf, in wachttorens en kubussen. Of in zijn eigen huis en ?nomadisch atelier? in Poesthem. Schrijver en dichter Maarten Inghels bezocht al deze plekken en sprak uitgebreid met hun bewoners, Ronsse incluis. Volgens Matthieu Ronsse blijft zijn werk onveranderlijk maar zijn het de bezoekers die veranderen. ?Het is altijd een tango met de omstandigheden.? Maarten Inghels (1988) is schrijver. Met zijn laatste boek Contact (De Bezige Bij, 2018) verbindt Inghels po zie, beeld en performance. Zijn gedichten verschenen als tatoeage (Honger), als enqu te waarin hij de staat van de samenleving opvroeg (Volksbevraging) en werden geplant met eetbare zaadjes (Wanneer wij zomer zaaien in elkaar). Van 2016 tot 2018 was hij de offici le Stadsdichter van Antwerpen. Voor Ludion schreef hij over de ?Biblioteca Del Sol? van kunstenaar Louis De Cordier (2019).
Ritsart Gobyn Reclining Fragments
, Posture Editions Nr 52, 2023 HB, 297 x 210 mm, 240 pages, Illustrated. EN-NL edition. ISBN 9789491262579.
Reclining Fragments, Ritsart Gobyn's second book is the sequel to In Between and, as if by some miracle, thus completes the sentence: 'In Between Reclining Fragments'. Where In Between still hesitated between indicating place or time, the complete sentence 'In Between Reclining Fragments' seems to indicate a place: somewhere between reclining fragments. But in the conversation between Ritsart and Maarten Inghels - the author of the text accompanying the book - it is again emphatically about time: "'As you move closer and distance yourself again, a passage of time is created,' you said. 'That back-and-forth movement of your perception makes it interesting.'" The book forms the second volume on the artist's work and contains almost all the works the artist made from late 2020 to mid-2023, including the room views of 'Prologue', the exhibition at PLUS-ONE gallery, where the book will be introduced. Consistently, Ritsart continues to build an evocative and tactile oeuvre in which he increasingly challenges the viewer's perception and causes the gaze to slow down. More than in the first book - with works from 2017 to 2020 - the artist incorporates fragments/citations of other artists into his paintings, raising the question of what motivations preceded that choice. Does Ritsart neutralise the works of grandmasters by painting them alongside tape, paper scraps and dirty footprints, or does he instead pay homage to his pictorial heroes? Is there a truth to be found here, somewhere among the backward sloping scraps?
